-Πάλι διαβάζεις; Θα σε πνίξουν τα χορτάρια κι εσύ σκοτώνεις την ώρα σου.
- Ασε με Θόδωρα, ψάχνουν ένα δολοφόνο, ξέρουν μόνο το πτώμα, το έχει τεμαχίσει ο ιατροδικαστής. Θα μπορούσες να κάνεις αυτή τη δουλειά;
- Καλύτερα να σκάβω, εγώ δεν έχω σκοτώσει ούτε φίδι στη ζωή μου. Για να λειτουργήσει το οικοσύστημα όλα χρειάζονται.
-Ναι αλλά κρέας τρως
-Το βαφτίζω ψάρι, σαν τους καλόγερους στη νηστεία.
Κι έβαλε τα γέλια, άνθρωπος έξω καρδιά ο Θόδωρας, ψηλός, γεροδεμένος, δίχως παραπάνω κιλά, το πρόσωπό του σκαμένο απ' τον ήλιο και το κρύο. Στη χούντα τον συνέλαβαν δύο τρεις φορές, τους ξέφυγε. Υπήρχαν τα ΤΕΑ και οι καταδότες στα χωριά τότε. Κι αυτός έπινε και μιλούσε. Και σήμερα πίνει, αλλά δεν μιλάει. Μαζί του έμαθα να πίνω κι εγώ. Για ποιόν να μιλήσεις και τι να πεις, ο κόσμος έγινε τεκές, λέει. Όταν κουράζεται κάθεται στον ίσκιο και τραγουδάει. Αν δεν βρίζει θεούς και υπουργεία.
-Χάρτινο το φεγγαράκι, πράσινη η ακρογιαλιά...
- Ψεύτικη, Θόδωρα.
- Ολα ψεύτικα έγιναν σήμερα. Εγώ θυμάμαι πράσινη τη θάλασσα, μια φορά που πήγα με τη Βούλα.
-Μπλε, είναι η θάλασσα.
-Εκεί που πήγαμε στη Λευκάδα, πράσινη ήταν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου