Αποξηραίνω τις παλιές μου σκέψεις. Ματσάκια τις απλώνω στην αποθήκη της ιστορίας. Δίπλα η ρίγανη, το τσάι του βουνού, ο δυόσμος κι ο βασιλικός του κάμπου.
Ποτίζω μια καινούρια ιδέα. Προσδοκία.
Μικρά δέντρα που μεγαλώνουν στο χωράφι. Στη ζέστη του καλοκαιριού, στο κρύο του χειμώνα. Θα δέσουν με τη γη, θα δώσουν καρπούς. Ο καινούριος κόσμος. Δίχως τις αυταπάτες της θεωρίας. Χώμα, νερό, ήλιος, ολόκληρη η ζωή.
Βραβείο απόψε το κόκκινο φεγγάρι. Τη νύχτα δροσίζει ο κάμπος, ξαναγεννιέται το ξημέρωμα.Τα πουλιά κοιμούνται στα δέντρα. Ησυχάζει η φύση. Ηρεμεί η ταραγμένη ψυχή του ανθρώπου.
Απομένει ένα βιβλίο δίπλα στη λάμπα να διηγηθεί τον κύκλο του κόσμου. Ένα βαθύ φιλί στο στόμα της φύσης. Όλη η ζωή.
