Παλεύουν μέσα μου δυό δυνάμεις, η σκέψη και η πράξη. Πότε νικάει η μία, πότε η άλλη, ενίοτε ισορροπούν. Ισορροπώ τότε κι εγώ.
Σαράκι που σε τρώει η θεωρία του ονείρου, δύναμη ζωής η πράξη.
Βλέπω τα δέντρα να μεγαλώνουν, είδα ιδέες να ξεθωριάζουν, βλέπω τον σπόρο να ξαναγεννιέται, είδα τον πόλεμο στο αλισβερίσι των ανθρώπων, η φύση στην ώρα της πάντα, η ανθρώπινη υπόσταση πάντα αργεί.
Στο ραδιόφωνο " μενεξέδες και ζουμπούλια και θαλασσινά πουλιά", κοντεύει 2, πικρές ειδήσεις στον ήλιο του μεσημεριού. Η πρώτη μου ελιά έγινε ολόκληρο δέντρο, είναι πια βαθιές οι ρίζες της.
Το ανοσοποιητικό σύστημα της ανθρωπότητας,
εξασθένησε επικίνδυνα, φυτοφάρμακα και καλυντικά έκλεψαν την αθωότητα. Βουλιάζει ο κόσμος, βουλιάζω κι εγώ. Ψεύτικες ειδήσεις θολώνουν τον ορίζοντα, ο Κόζιακας υφαίνει την αιώνια αλήθεια του.
Η εβδομάδα διαβαίνει εύκολα, ο χρόνος κυλάει σαν το ποτάμι, μια αστραπή ο κύκλος μας, έλεγε ο Καζαντζάκης. Προλαβαίνουμε;.. Μα προλαβαίνουμε, απάντησε! Πως ν' αρνηθώ τα καταπράσινα φύλλα, τα κοκκινοπορτοκαλί λουλούδια της ροδιάς, πως να σκύψω στην άοσμη οθόνη του κινητού, έξω η Άνοιξη είναι σε οργασμό.
Μακελειό στο Τέξας. Κάθε Αμερικάνος κι ένα όπλο. Αυτή είναι Δημοκρατία.
Μη με ρωτάς γιατί δεν σου γράφω.
Τι να σου πω;
