Σημειώσεις του καύσωνα

~ Αβέβαιο και επικίνδυνο τούτο το καλοκαίρι κι έχουμε πολύ δρόμο του καύσωνα ακόμα. Βέβαια με τέτοια ζέστη δικαιολογούμαστε. Ο καθένας κάνει.ότι μπορεί, άλλος ανεβάζει φωτογραφίες με θάλασσα, άλλος με σκιερά δέντρα, η πρόεδρος είπε ναι, οι άλλοι είπαν όχι, γράφεις άριστα μένεις σπ' έξω, στο τέλος για φιλοδώρημα παίρνεις κι ένα κουλούρι Θεσσαλονίκης με μπόλικο σουσάμι. Σίγουρα φταίει ο καύσωνας, με τόση ζέστη  πως να λειτουργήσει ο άνθρωπος.Ακόμα και ο άριστος παλαβώνει. Χάνει τη μπάλα, λένε στη ΕΡΤ. Απολύστε τον, σιγά το ατόπημα, πιγκ πογκ είναι αυτό. Στο γήπεδο της πολιτικής ακούγονται κάτι συνθήματα... Θεός φυλάξει! 

~Ήθελαν να δώσουν δυό κουλούρια λέει, αλλά δεν τους άφησε η επιστημονική επιτροπή διαιτολογίας, η Ελλάδα έχει πρόβλημα παχυσαρκίας. Νομίζω πως όλος ο δυτικός κόσμος έχει το ίδιο πρόβλημα. Ο υπανάπτυκτος, όπως τον λένε οι αναπτυγμένοι, δεν έχει. Μήπως τελικά αναπτυχθήκαμε πολύ;

~Η Λίζα ζήλεψε, επειδή χάιδεψα ένα άλλο σκυλί. Όρμησε, έφαγε μια δαγκωματιά και τώρα κάθεται σαν γάτα βρεγμένη. Ηθικόν δίδαγμα: Η ζήλεια, δαγκώνει.

~Να δεις τώρα με τον καύσωνα τα κανάλια της κατανάλωσης, θα κλαίν και θα οδύρονται, αν δεν πάρουμε μέτρα και άλλα τέτοια που αρέσουν, -μόνο για να τα λένε,  για να πετάξουν μετά  τα σκουπίδια τους στον "κυρίαρχο λαό". Ωραία περνάμε τώρα, μέχρι τα καλοκαίρια των παιδιών μας βλέπουμε. Τώρα ραντιζουμε και κερδίζουμε!

~ Όμορφα που 'ναι όταν βραδυάζει.... Η νύχτα τα κρύβει, η αυγή τα φανερώνει.

Ο λαός είναι σοφός και ο θεός

Η πολιτική αντιπαράθεση στην σημερινή Ελλάδα είναι πολεμικό σπορ. Για φαντάσου να μιλάς με Κεραμέως, με Πλεύρη, με Βορίδη, με Άδωνη και τόσα άλλα κυβερνητικά φυντάνια. Μετά τους φταίει ο Πολάκης. Μου μοιάζει ευγενέστατος, σε σχέση με τις μάσκες του κάθε κατασκευασμένου τυχοδιώκτη, που εξαγοράζει μια βουλευτική έδρα για να εξυπηρετήσει τη ματαιοδοξία και τα συμφέροντα του. Πόση αντοχή απαιτείται να  πας κόντρα στα κανάλια των εφοπλιστών;  Ποτέ οι λέξεις δεν είναι χυδαίες ότα λεν την αλήθεια. Χυδαίο είναι το άδικο, η βία της εξουσίας και το μαντρί των βουλευτών. Πως τους έλεγε ο Αβέρωφ; Όποιος φεύγει απ' το μαντρί, τον τρώει ο λύκος.

"Θα  κόψουμε τη δέκατη τρίτη σύνταξη στους παπούδες καί θα κατεβάσουμε τον φόρο στις μεταγραφές του ποδοσφαίρου, ακόμα και τον Μέσι έταξα στον Μαρινάκη, συμφωνείτε;

Ναίι, όλοι μαζί με μια φωνή.  Κάθε δεξιός έχει τον Αβέρωφ μέσα του, ο μπαμπάς βουλευτής στα πρώτα μαθήματα  στον διάδοχο γυιό του, διδάσκει τον  Αβέρωφ σαν ευαγγέλιο. Εξ' άλλου το ξέρουν κι αυτοί, ο πρωθυπουργός έχει υποχρεώσεις, αφού δυνατότητες ηγέτη δεν έχει, έτυχε να είναι κι αυτός γυιός μιας οικογένειας που δυναστεύει τον τόπο δεκαετίες τώρα, τον πήρε η μπάλα στα ψηλά. Αλλιώς θα μπορούσε να πουλάει φρούτα στην αγορά, να είναι είναι κουρέας, ηθοποιός και άλλα τόσα επαγγέλματα των απλών ανθρώπων. Μα ο μπαμπάς τον έστειλε στο Χάρβαρντ. Ε και όσοι πάνε στο Χάρβαρντ γίνονται όλοι πρωθυπουργοί; Μα τον ψήφισε ο λαός. Ούτε αυτό είναι αλήθεια, τα κανάλια των εφοπλιστών των ψήφισαν. Μα ο λαός είναι σοφός;  Τι σοϊ σοφία είναι αυτή να θες εμμονικά ένα όνομα για κυβερνήτη, και ένα κόμα, που χρεωκόπησε τη χώρα και που είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα την ξαναχρεωκοπήσει; Μύθος η σοφία του λαού, μάζα που άγεται και φέρεται από τα όπλα της εξουσίας. Κάποιοι περιμένουν απ' τα κανάλια των εφοπλιστών να μάθουν την αλήθεια, σοφία δεν το λες, ηλιθιότητα σίγουρα. 

Οι "καημένοι βουλευτές" τρέχουν σε γάμους, κηδείες και πανηγύρια να μαζεύουν ψήφους. Ούτε καν τους περνάει απ' το μυαλό να μπούνε σ' ένα βιβλιοπωλείο, ας πούμε, τουλάχιστον στη δικιά μας επαρχία που τους ξέρω καλά. Η μόνη έννοια τους τα πανηγύρια. Μια γραμματέας τους γράφει ένα κείμενο, το κάνουν πρόβα στον καθρέφτη, και κακήν κακώς το εκφωνούν στη βουλή. Την άλλη μέρα στις εφημερίδες ανακοινώνουν με πληρωμή, την παρέμβαση στο "ναό της δημοκρατίας". 

Κι όλο αυτό το λέμε Δημοκρατία!

Τι σόι Δημοκρατία έχουμε, ώστε ολόκληρη η χώρα να ασχολείται πενήντα χρόνια τώρα, με τα ίδια ονόματα, λες και είναι άγιοι που κάνουν θαύματα, είμαι λίγος να το καταλάβω. Μπορεί ο λαός να είναι σοφός κι εγώ βλαξ.

Ο μόνος σωστός - κατά τη γνώμη μου- στη κυβέρνηση είναι εκείνος ο δημοσιογράφος που τον έκαναν βουλευτή τους, είπε στα ίσια την αλήθεια για τους νεκρούς στη Γερμανία, τους τιμώρησε ο θεός, αν την άλλη φορά πει πως τους φτωχούς, τους πεινασμένους, τους άνεργους τους τιμωρεί ο θεός, θεό θα τον κάνω. 

 Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα, δεν μπορεί να είμαστε όλοι το ίδιο, ο πρωθυπουργός το ξέρει καλά και πάει τη χώρα ίσα στη θέληση του θεού, πήρε και αυτός σβάρνα τα νησιά κι ανάβει κεράκια στις εκκλησίες να τον καλοπιάσει.

Σημειώσεις στην κάψα του καλοκαιριού

~Αν όλα δεν τείνουν για τη δημιουργία μιας δίκαιης κοινωνίας, ενός καλύτερου κόσμου, πανω στο αξίωμα όλοι οι άνθρωποι, τα ζώα και τα φυτά, αξίζουν το ίδιο τη ζωή τους, τότε γιατί τόσος θόρυβος;

~ Πότιζα πριν μια ελιά, η ριζα της είναι ζωντανή, ξαναχτύπησε μετά την καταστροφή του Φλεβάρη. Τόσος κόπος, τόση αναμονή να μεγαλώσει πάλι. Ποιό το όφελος; Αν του χρόνου μια καινούρια παγωνιά την ξανακάψει; Άνοστη η ζωή δίχως ρίσκο, δικαιολογούμαι. 

Μα γιαυτό ζούμε, για τα αδύναμα πλάσματα! 

~Το ποδόσφαιρο είναι ένα λαοφιλές άθλημα, όλοι παίξαμε μπάλα, σήμερα είναι πηγή αμύθητων κερδών για τις ανώνυμες εταιρίες κάθε είδους. Η γοητεία του χάθηκε, όταν στη Λειβαδιά δεν παίζει ούτε μισός δικός της. Αγοράζουν και πουλάνε τα πάντα. 

~ Επιλέγω την καρδούλα, σήμα εκτίμησης και αγάπης για το χρόνο που αφιερώνουν οι φίλοι διαβάζοντας τις σκέψεις μου. Σε καμιά περίπτωση όμως δεν υποκαθιστά τις λέξεις. Κάποιες φορές δεν προλαβαίνω, δεν έχω διάθεση, είμαι αλλού, κάποια ενοχή προκύπτει. Γιατί η φιλία είναι παρτίδα πιγκ πογκ. Αλλιώς είσαι ένα καλάμι, που νομίζεις ποιός είσαι. 

~Ιούλης, μεσημέρι, ζέστη, τζιτζίκια, επιθανάτιος λυγμός στη μικρή ζωή τους. 

~Απ' τη κάψα του χωραφιού στο σκοτεινό δωμάτιο. Στο σκοτάδι μόνο να ονειρευτείς μπορείς. 

~Εγώ είμαι εδώ. Η καρδούλα της καρδιάς μου στα Κουφονήσια. Νοερά είμαι εκεί.

Σημειώσεις του καλοκαιριού

~Να θυμάσαι πάντα πως το σημαντικό είναι να είσαι αναγνώστης, παρά γραφιάς.  Γράφουμε όταν έχουμε κάτι να πούμε που υπερβαίνει το ατομικό και τον χρόνο, αλλιώς καλύτερη η σιωπή. Ο χρόνος είναι πολύτιμος ολονών. Δυστυχώς η ανάγκη επικοινωνίας οδηγεί στην μετριότητα και της ανάγνωσης και της γραφής. Μη ξεχνάς πως όλοι θέλουν να σου πωλήσουν κάτι. Μάθε να επιλέγεις, αλλιώς κάηκες. 

~ Το διάβασμα και το γράψιμο είναι ανάγκη ζωής, δεν είναι μόδα, ούτε τέχνη για την τέχνη ελιτ συναφιών. Ο κόσμος έχει προβλήματα, ζητάει συμμετοχή και ανακούφιση. 

~ Ένα μεγάλο έργο διαπνέεται απο τη διέγερση και των πέντε αισθήσεων, σημαία έχει τη δικαιοσύνη.

~Έχουν γραφεί άπειρα βιβλία. Άλλαξαν το κόσμο; Λίγα είχαν όραμα μια υγιή, δίκαιη κοινωνία.

~ Ο εργαζόμενος ελάχιστα προλαβαίνει να διαβάσει. Η σωματική κούραση υπερβαίνει την όποια διάθεση. Οι πλούσιοι και βολεμένοι διαβάζουν για την απόλαυση του κειμένου και φυσικά δεν μπορεί να περιμένει κανείς κάτι απ' αυτούς.

~ Η κοινωνία χρειάζεται να επαναπροσδιορίσει και τη γραφή και την τέχνη. Αλλιώς πολύ κακό για το τίποτα. 

~Άλλο που δεν θέλει ο καπιταλισμός, βουνά από σκουπίδια, να κρύβει την ορατότητα. 

Σήμερα  δεν μπορούσα να συννενοηθώ με τη Λίζα. Πήρα ένα σημειωματάριο. Να γράφω το λίγο της υπαρξής μου.

Ένας ανάποδος άνθρωπος

"Νομίζω πως οι πολλοί θέλουν τους δυνατούς, προτιμάνε τη σιγουριά της ομπρέλας, αρέσκονται στους κύκλους, περιμένουν τις γιορτές. Εγώ πάλι το ανάποδο. Από μικρός με τον αδύνατο, τον περιφρονημένο, μούσκεμα στη βροχή, δεν χώρεσα σε κανένα κόμμα, ούτε κύκλο, οι γιορτές είναι οι πιο θλιμένες μέρες μου. Ω πόση σοφία κρύβουν οι ξέμπαρκοι άνθρωποι, η γοητεία του λύκου, η μοναξιά της φύσης. Αγάπησα τους εργάτες, τους αγρότες, τους χωρικούς, τους ταπεινούς, τους περιθωριακούς και τους παράξενα αυθεντικούς. Η τέλεια ομοιομορφία ήταν για μένα η ασχήμια, η μοναδικότητα η ομορφιά. Δες τους ανθρώπους, τα ζώα, τη φύση, όλα μοιάζουν, τίποτα όμως δεν είναι αντίγραφο. Με κούραζαν οι ίσιοι δρόμοι, ήθελα πάντα τα ανηφορικά μονοπάτια, αυτά που φτάνουν στη θέαση του όλου.

Ξήλωνα τα σήματα απ' τα μπλουζάκια που φορούσα, δεν διάβαζα τα βιβλία που διάβαζαν οι πολλοί, αρνιόμουν τις φωνές των γηπέδων, την ειρωνεία της τηλεόρασης. Χάθηκα μες τους δρόμους της ερημιάς, γιατί δεν ρωτούσα ποτέ. Φταίει εκείνος ο παππούς που έφτασε τα εκατό, κάθονταν σ' ένα πεζούλι κι αγνάντευε τον κάμπο, αν δεν μάθεις μόνος σου, ποτέ δεν θα μάθεις. Η μόνη συμβουλή  που μου είπε, απ' το δικό του γολγοθά"

" Ανάποδος άνθρωπος είσαι ρε φίλε, πάντα ήσουν! "

Τσουγκρίσαμε τα παγωμένα τενεκεδάκια της μπύρας και περπατήσαμε εκείνο το βράδυ ως την άκρη της γης. Ένα μέτρο ακόμα και θα πέφταμε στο γκρεμό. Οι ατέλειωτες μπύρες που ήπιαμε...