Abacus

Ως γνωστόν η abacus  είναι μια πασίγνωστη εταιρεία δημοσκοπήσεων, έγκυρη, στοχευμένη και προσηλωμένη στην πρόβλεψη του μέλλοντος της Ελληνικής κοινωνίας. Τύφλα νάχει ο κάθε Λεφάκης, που περιμένει απ' τα ζώδια και τ' αστέρια να μας πει τι θα συμβεί στο μέλλον. 

Η abacus συναισθανόμενη την αμηχανία των καιρών, και τα θολά νερά που γέμισε η Αθήνα με το λιώσιμο του χιονιού, ξεκαθάρισε το τοπίο έγκαιρα, παράτησε την προστασία που παρείχε σε ανθρώπους που κινδύνευε η περιουσία τους και ρίχτηκε στη μάχη. Αμέσως τηλεφώνησε, πάντα στοχευμένα, σε τριακόσιους νοματαίους, ξενύχτησαν, επεξεργάστηκαν τις απαντήσεις, τις έδωσαν αμέσως στο άλφα κανάλι της χώρας και ενημέρωσαν τον κόσμο που ζούσε με την αγωνία που πάει το πράμα.

Όποιον και να συναντούσες, στο δρόμο τις τελευταίες μέρες αναρωτιόταν αν είναι αλήθεια ότι ο Ανδρουλάκης ξεπέρασε τον Τσίπρα. Άγρυπνη η abacus έπιασε αμέσως το σφυγμό της κοινωνίας, έδωσε την απάντηση και ο λαός ηρέμησε.

Η abacus δημιούργησε πανικό και ταραχή όμως στο πολιτικό σύστημα.

Ο Τσίπρας πανικοβλημένος κάνει απ' το πουθενά πρόταση μομφής στη κυβέρνηση, γνωρίζοντας πως η επόμενη abacus θα τον έχει τρίτο κόμμα και με διαφορά.

Ο μειλίχιος Πρωθυπουργός άρχισε να βρίζει γιατί έχασε άλλο ένα τριήμερο στα χιόνια.

Κι ενώ η χώρα είχε ηρεμήσει, τα χιόνια στο Σύνταγμα είχαν λιώσει, η abacus άναψε φωτιά στη βουλή.

Οι βουλευτές της κυβέρνησης δικαιολογημένα διαμαρτύρονται, είναι δυνατόν να συζητάμε ένα τριήμερο για την abacus, πέρα από απατεώνα, ψεύτη, τώρα τον κατηγορούν και τρομοκρατημένο λαγό. Αφού αυτοθαυμάζονται στο λόγο τους, νάτην και η abacus.

Bέβαια ο λαός, έχοντας λυμένα τα προβλήματα, το έχει ρίξει στον άρτο και στα θεάματα. Πολλοί στέκονται στην τηλεόραση να δουν τη Μυκονιάτισα καλονή να διαβάζει το σκονάκι της, αργά αλλά σταθερά, άλλοι την Κατερίνα να μιλάει για ορδές και πορδές, εκεί είναι κι ο Μπάμπης να εξηγεί πως ο Σύριζα έκαψε συνειδητά ανθρώπους στο Μάτι, ένας ασπρομάλης Θεσσαλονικιός είπε ότι τελευταία φορά που είχαμε χιόνι, από τώρα και πέρα θα το ελέγχουμε πριν πέσει στη γη με υπερσύγχρονα συστήματα, που μόνο η Μητσοτάκης Α. Ε μπορεί.

Οι βουλευτές του Σύριζα μιλάνε για προβλήματα, καλά άστους αυτούς, μόνο ακρίβεια και θάνατο βλέπουν. Που τα βλέπουν, είναι ν' απορείς. Η κυβέρνηση σωστά τους λέει φαντασιόπληκτους, μια ζωή όλα μαύρα τα λένε.

Ακόμα κι εγώ, που δεν βλέπω Βουλή κόλλησα στην οθόνη. Έβλεπα τον καημένο τον Χατζηδάκη να τους εξηγεί ταχυδακτυλουργικά πόσο ανέβασαν τον βασικό μισθό κι ο Πολάκης να κάνει ένα κουλούρι με το χέρι του.

Ένας άλλος της κυβέρνησης έλεγε, πως η αντιπολίτευση  λέει τα αντίθετα απ' αυτά που κάνει η κυβέρνηση, ενώ μια άριστη κυβέρνηση όλοι πρέπει να τη σέβονται. Απολύουμε υγειονομικούς, εσείς πάρτε κι άλλους, συννενώνουμε  αίθουσες στα σχολεία, εσείς αραιώστε τις, αγανάκτησε ο άνθρωπος, μα δεν καταλαβαίνετε πως τα σχολεία λειτουργούν χειμώνα και όσο πιο πολλά παιδιά, τόσο πιο καλά ζεσταίνονται με τις ανάσες τους, δεν είδατε που πήγε το πετρέλαιο, είπε.

Τελικά η abacus, πέρα που ξεκαθάρισε την αγωνία μας, τι θα γίνει με το φαινόμενο Ανδρουλάκη, μας χάρισε και ένα ωραίο τριήμερο χαράς στη βουλή.

Όσο για τον Πρωθυπουργό, σκασίλα μου αν έχασε ένα ανέμελο τριήμερο, με τις φοροαπαλλαγές που έκανε στον Μαρινάκη έφτιαξε ομαδάρα, κι εγώ είμαι Παναθηναικός, γιατί να το κρύψωμεν άλωστε, όπως έλεγε ο μπαμπάς του.

Μπράβο στον Πρωθυπουργό

Ευγενέστατος, γραβατωμένος όπως ταιριάζει στο αξίωμα του, διαβασμένος καλά με το σαβουάρ βιβρ του Ζαμπούνη, έβαλε σήμερα σε τάξη το χάος. Συναινετικός, - δεν είπε  για πρώτη φορά σήμερα πως έφταιξε ο Σύριζα, ούτε για το Μάτι είπε, ούτε αν δεν μεσολαβούσε ο Σύριζα η Ελλάδα τώρα θα ήταν χώρα πρότυπο, οι δρόμοι θα ήταν ανοιχτοί στον μέλλον. Το πήρε το μάθημα είπε και την επόμενη τετραετία θα τα διορθώσει όλα, αρκεί ο λαός να δείξει κατανόηση και να τον ξαναψηφίσει. Μπράβο του! Άριστος. Να είμαστε σίγουροι τώρα πως οι δημοσκοπήσεις θα του δώσουν πέντε μονάδες ακόμα, οι δυό θα είναι γιατί εμφανίστηκε αμέσως μετά την καταστροφή. Βέβαια πάλι θα τον αδικήσουν, όταν κόβει συντάξεις του δίνουν τρεις, όταν καίγεται η Ελλάδα του δίνουν δύο, δεν επιτρέπεται ένας άριστος Πρωθυπουργός να μην έχει καθολική αποδοχή. 

Το πρόβλημα για την κυβέρνηση δεν είναι ο λαός, ο Πολάκης είναι. Αν δεν υπήρχε αυτός ή καλύτερα αν δεν υπήρχε ο Σύριζα, η χώρα τώρα θα ήταν παράδεισος, όπως και πριν... 

Με χιόνια και φωτιές, με σεισμούς και καταποντισμούς ο Πρωθυπουργός είναι εγγύηση, αν εκραγεί τώρα και το ηφαίστειο της Σαντορίνης έχει σχέδιο, είμαστε ασφαλείς.

Ξαναψηφίστε τον.

Ούτε καπιταλισμός, ούτε κομμουνισμός

Θυμάμαι πολύ παλιά ένα φίλο γυρίζοντας από την Αλβανία του Χότζα μου περιέγραφε πόσο καλά ήταν, πόσο απλά ζούσαν. Αυτά είδε αυτά έλεγε. Ποδήλατα, ούτε καυσαέρια από αυτοκίνητα, ούτε καθημερινές διαμαρτυρίες στους δρόμους. Όλα καλά.

Ένας άλλος φίλος μίλαγε με θαυμασμό για το Σοβιετικό σύστημα στην εποχή του Μπρένζιεφ. Στη Ρουμανία ήταν ο Τσαουσιέσκου,  στην Πολωνία ο  Γιαρουζέλσκι, πριν τον Βαλέσα και πάει λέγοντας με τ' άλλα ανατολικά μπλόκ του κατά κόσμον κομμουνισμού.

Τα προβλήματα κάτω απ' το χαλί κρυμμένα φάνηκαν όταν κατέρευσε ο πύργος. Ο πύργος της Νομεκλατούρας, όπως έλεγαν οι "καλοί" Δυτικοί. Η καταπίεση χρόνων ανέδειξε την πείνα της ελευθερίας που έφθανε στο άλλο άκρο, σχεδόν της εγκληματικότητας.

Στην άλλη μεριά του ατλαντικού η Αμερική έστηνε βάσεις, δικτατορίες, υπόσχοταν λαγούς με πετραχείλια και ξεζούμιζε τους λαούς. Ο καπιταλισμός είναι το ιδανικό σύστημα, ο καθένας μπορεί να γίνει πλούσιος, μα έχει νόμους, ναι αλλά έχει πιο πολλά παραθύρια να παίρνουν αέρα οι νόμοι. Δίκιο έχουν οι υποστηρικτές του, γιατί ο καπιταλισμός δημιούργησε πολλούς εκατομμυριούχους, ακόμα και δισεκατομμυριούχους, δημιούργησε πολυεθνικές, τραστ, χόλυγουντ, μαφία, κυκλώματα εύκολου υλικού πλουτισμού, όλοι αυτοί οι άνθρωποι, όπως καταλαβαίνουμε όλοι, δούλεψαν χίλιες ώρες το μερόνυχτο για να φτάσουν ψηλά. Φυσικά οι περισσότεροι είναι αυτοδημιούργητοι, άρα στον καπιταλισμό κι ένας απλός εργάτης μπορεί να γίνει πάμπλουτος. Αν δεν μπορέσει με τη δουλειά υπάρχει και το καζίνο, αν η δική μας κυβέρνηση καταφέρει το μεγάλο της όνειρο, το καζίνο του Ελληνικού, θα αφήσει παρακαταθήκη ευημερίας στη χώρα. Δεν είναι λίγο, ο καθένας ότι μπορεί κάνει, όλοι έχουν μεγάλα όνειρα για τη χώρα. Και για να μην την αδικήσω, θα αφήσει και τα ραφάλ, μάτωσε η καημένη να τα πάρει, εγώ καταλαβαίνω το σποτάκι της. Εξ άλλου τα σποτάκια στον καπιταλισμό είναι τέχνη, σποτ η 3Ε, σποτ ο οπαπ, σποτ ο  υφαντής να μας πει πόσο υγιεινά είναι τα σαλάμια, σποτ ο ένας σποτ ο άλλος, ο καπιταλισμός τα δίνει όλα.

Τελικά με τόσα σποτ γίναμε εξαρτημένοι, παρακαλώ ρίξτε ένα σποτ για την απεξάρτηση τώρα.

Τελικά τι λείπει απ' όλα αυτά; Τα έχουμε όλα.

Εκτός απ' τον Άνθρωπο και την κοινή λογική.

Αλλά αυτά δεν ευδοκιμούν στον καπιταλισμό, φταίει το κλίμα. Ε, δεν μπορεί να τάχει κι όλα.

Και το φως και το σκοτάδι

Άγρυπνες νύχτες βυθίζουν τη σκέψη μου, ματωμένες ελπίδες φρουρούν την καρδιά μου. Όσα έμαθα δεν ωφελούν, όσα δεν έμαθα πυγολαμπίδες στο σκοτάδι. 

Το νερό αναβλύζει αβίαστα στη πηγή, καθρεφτίζω τον εαυτό μου παιδί, μικραίνει ο χρόνος, φτωχαίνει το φως. 

Στιγμές η θύμηση, μαχαίρια κοφτερά. 

Πάνω στο καράβι σ' εκείνη τη μαθητική εκδρομή της Κέρκυρας, είστε και καλοί μαθητές ή μόνο  εκδρομείς; είπε κάποιος άγνωστος. 

Μπροστά στον Μύλο, ένας φίλος είπε πως πιστεύει στη ζωή μετά τον θάνατο, δεν αντέχει στη σκέψη πως δεν θα ξαναδεί τα παιδιά του. 

"Άνθρωπος χωρίς να ξέρει ιστορία, είναι αμόρφωτος" έλεγε ένας συμμαθητής στις κουβέντες μας. 

Μια ζωή δεν φτάνει, κι όμως φτάνει. Ίσως μια μέρα φτάνει, μπορεί και μια στιγμή. 

Προς τι η γνώση χωρίς συναίσθηση, τι απομένει από μια ζωή χωρίς αγάπη, δικαιοσύνη, αλληλεγγύη; 

Απομένει βέβαια μια χούφτα στάχτη, ίδια για όλους. 

Ήταν πέντε το πρωϊ,-η σκοτεινότερη ώρα, δεν έκλεισε μάτι, ντύθηκε και βγήκε στο δρόμο. 

Απόλυτη ερημιά, το κρύο τσουχτερό, ίδια η ζωή του. 

Όλα γίναν μια στιγμή. Και το φως και το σκοτάδι.

Η νύχτα πίσω του, η μέρα μπροστά του. Μια στιγμή στο χρόνο κι αυτός.

Ότι δεν με συναρπάζει με σκοτώνει, Λόρδος Βύρων

Γυμνά τα δέντρα περιμένουν την άνοιξη, πήρε η μέρα.  Συνηθίσαμε αστόχαστοι τον χειμώνα, παλίμψηστο η ζωή μας, αβέβαιη η πορεία μας, παραμονεύει ο θάνατος. Μείναμε μόνοι μας στη γη. 

Ένα γεμάτο χλωμό φεγγάρι περιγελά τον δρόμο μας. 

Που πάτε; 

Περπατάμε, αχ φεγγάρι μου, αν δεν ήσουν κι εσύ, η νύχτα θα ήταν μόνο νύχτα. 

Φώτα νέον, γυαλιστερές οθόνες, κοφτερές λαμαρίνες η πόλη, σε τούτη εδώ την έρημο είσαι η παρηγοριά. 

Μετράμε τους φίλους, τους συγγενείς, λείπουν όλοι απόψε. 

Αχ φεγγάρι μου, η νύχτα είναι μόνο νύχτα. Ένας ένας, έφυγαν όλοι, μείναμε μόνοι στη γη. 

Εσύ κι εγώ

Εσύ χλωμό

Εγώ νεκρός

Ένας άθλιος άνθρωπος

"Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής

των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων,

και θα πεθάνω μια βραδιά σαν όλες τις βραδιές,

χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων"

Νίκος Καβαδίας

Ήθελε πριν πεθάνει να ζήσει. Να βγει απ' τη φυλακή και να πετάξει ελεύθερος πάνω απ' τ' αφρισμένα σύννεφα, πέρα απ' τη γήινη μικροπρέπεια, σε μακρυνές θάλασσες, σε χρωματιστούς ορίζοντες. Βαρίδι το σώμα του, το αφιμί του, η ίδια η χώρα του, που τόσο αγάπησε. 

Υποκριτές και Ιουδαίοι μόλυναν τον αέρα, ο θάνατος της κοινής λογικής σκότωνε τον πλανήτη, ψευτοείδωλα αντικατέστησαν τη ζωή. Άνθρωποι κυνηγημένοι απ' τα σπίτια τους πνίγονταν στη θάλασσα, σύνορα και φράχτες περικύκλωσαν καρδιά και λογική. 

Κλεψύδρα που αδειάζει η ζωή, μακάριοι οι ελαφρόμυαλοι που περιμένουν την άλλη, οι κυνικοί και τα καθάρματα, οι ανέραστοι και οι αδιάβαστοι τσάρλατάνοι της ματαιοδοξίας. 

"Όποιος δεν διαβάζει, ζει μόνο τη δική του ζωή στα εβδομήντα" έγραψε ο Έκο. Ζει μόνο τη δική του μίζερη ζωή. Μακάριοι κι αυτοί, θα φύγουν σαν να μην υπήρξαν ποτέ. Σαν όλων των ανθρώπων τις κηδείες, μπροστά ο παπάς πίσω πλήθος κόσμος, ο Παντελής έφυγε. Αχ ρε Παντελή, υπήρξες ποτέ; 

Ονειρευόταν έναν ευτυχισμένο θάνατο, στην αγκαλιά της αγάπης, στον οργασμό της ζωής. 

Βίωνε την ανατριχίλα του βιασμού, οι πρωτοκλασάτοι φασίστες της εξουσίας αλώνιζαν τα κανάλια, οι γλύφτες έψαχναν κόκαλα, οι ρατσιστές ούρλιαζαν αφρίζοντας, τα σκυλιά δεν καταδέχονταν ούτε τα σκατά τους να μυρίσουν. 

Πως ζει κανείς στη φυλακή, ίσως παίζει με μια πασχαλίτσα, σαν τον Παναγούλη. Ένας άντρας, έγραφε η Φαλάτσι.

Μίκρυνε η ζωή μας, τόσο πολύ που να χωράει στην οθόνη ενός κινητού.

Πως θα αποδράσει τώρα, βγήκε στη βροχή, τρελός κι ανήμπορος, ούρλιαζε κι αυτός, είμαι ένας άθλιος άνθρωπος.

Μια μικρή ερωτική ιστορία

Μουντή μέρα, η ομίχλη ενώνει τα γυμνά δέντρα, βροχερή Κυριακή του Γενάρη. Νότες μελωδικές οι σταγόνες στον ουρανό του αυτοκινήτου. Το λιβάδι που δακρύζει, ένας άντρας και μια γυναίκα χορεύουν το βάλς της βροχής, λούζονται στην βαθιά αγάπη, βήματα αέρινα, η ανάσα τους προσευχή. 

 Ο ασπρούλης στο σπιτάκι του, μικρός γάτος του έλαχε να ζει στην εξοχή, η Λίζα κόβει βόλτες στη βροχή, φορές πιάνω κουβέντα  μαζί τους, η Λίζα εδώ γεννήθηκε, εδώ μεγαλώνει, είναι ελεύθερη κι ευτυχισμένη. Όταν τη ρωτάω αν θέλει νάρθει στο σαλόνι, δίπλα στο τζάκι, αρνείται, με γαυγίζει και φεύγει. Πως φυλακίζεις έναν άνθρωπο, πως φυλακίζεις ένα ζώο;  Ο γάτος όλη την ώρα γλύφεται, φιλάρεσκος ναζιάρης, η Λίζα τον δαγκώνει τρυφερά, αυτός σηκώνει το πόδι του και τη χαιδεύει στο πρόσωπο, θέλω να τα δω να κοιμούνται αγκαλιά, δύσκολη αποστολή. 

Δύσκολη η αποστολή του ανθρώπου να σμίξει τα αντίθετα, να φιλιώσει τα ανήμερα, να αγαπήσει τη φύση, να λυγίσει τον εγωισμό, να ανοίξει καινούρια μονοπάτια. 

Yes i do, τραγουδάει η Μόνικα στο ραδιόφωνο! Ένα πουλι πετάει στην Οδό Ονείρων του Χατζηδάκη. 

Πέρα η πόλη της Κυριακής μετράει σαίτες του χειμώνα, ένας λύκος δάγκωσε ένα σκύλο στην Πάρνηθα, ένας άνθρωπος δάγκωσε ένα σκύλο, τι είναι τελικά είδηση; Ίσως διακόσιες χιλιάδες να ακούσεις το jingle bells βράδυ πρωτοχρονιάς, ίσως ένα καράβι πάνω στον Κόζιακα, ίσως οι αφορισμοί του Αμβρόσιου, γιατί ξαφνικά γαυγίζει η Λίζα;

Ποιός έρχεται εδώ στην ερημιά μου;

Μια μικρή ερωτική ιστορία από τους Χαίνηδες ήταν, τίποτα σπουδαίο.

Τούτεςς τις μέρες

Ηλιόλουστες μέρες ενός βαρύ, χειμώνα θανάτου

Μέρες βαριές,  παραπλανητικές, μέρες σκάρτες δένουν τον χρόνο

Μεταξωτές κορυφογραμμές τυλίγουν τον ορίζοντα

Γυμνά τα δέντρα προσεύχονται στην Άνοιξη

Ουρές ανθρώπων στα πεζοδρόμια τεστάρουν τη ζωή

Μόνο τα ζώα δεν πήραν είδηση, ερωτροπούν ανέμελα στα λιβάδια

Υπάρχει σχέδιο άριστο, θα φέρουν τη ζωή στα μέτρα τους, οι νεκροί αριθμοί στη στατιστική τους θα είναι άριστοι στο τέλος

Ω τι ωραία ξεκίνησε ο χρόνος, ω τι μεγάλη έκπτωση στη ζωή, πιά θα μπορεί ο κάθε φτωχός να κάνει ένα μοριακό, τόσο καημό που τόχαμε, ο κόσμος ξεχύθηκε στους δρόμους φωνάζοντας μπράβο, μπράβο, μπράβο..

Κάθε φορά που χτυπάει πένθιμα η καμπάνα τρομάζω, για ποιόν χτυπάει η καμπάνα, η ήλιος γέρνει στον Κόζιακα, τα φύλλα στις ελιές χρυσίζουν

Μία φέτα το φεγγάρι, ένα γύρω η πληγή, νάρχεσαι πρωί και βράδυ στη μικρή μου τη ζωή.