Το ταξίδι

Πέρασα ανάμεσα σε τόσες σκέψεις, να φτάσω το τίποτα. Κύλησα σε τόσα ποτάμια, χάθηκα στον ωκεανό. Τόσες νύχτες περίμενα το ξημέρωμα, πάλι νύχτωνε. Ζωγράφισα με τόσα χρώματα, στο μαύρο κατέληξα.

Είπα το όνειρο ζωή, και τη ζωή είπα όνειρο.

Πέρασα ανάμεσα από τόσες σκέψεις, να ενηλικιωθώ. Τόσα ποτάμια, να συναντήσω το μαγικό βυθό σου. Τόσες νύχτες γεννούσαν το φως. Ζωγράφισα με χίλια χρώματα να δώσω τη μορφή σου.

Είπα τη ζωή ζωή, τον θάνατο τον είπα θάνατο.

Αύγουστος

Αποξηραίνω τις παλιές μου σκέψεις. Ματσάκια τις απλώνω στην αποθήκη της ιστορίας. Δίπλα η ρίγανη, το τσάι του βουνού, ο δυόσμος κι ο βασιλικός του κάμπου.

Ποτίζω μια καινούρια ιδέα. Προσδοκία.

Μικρά δέντρα που μεγαλώνουν στο χωράφι. Στη ζέστη του καλοκαιριού, στο κρύο του χειμώνα. Θα δέσουν με τη γη, θα δώσουν καρπούς. Ο καινούριος κόσμος. Δίχως τις αυταπάτες της θεωρίας. Χώμα, νερό, ήλιος, ολόκληρη η ζωή.

Βραβείο απόψε το κόκκινο φεγγάρι. Τη νύχτα δροσίζει ο κάμπος, ξαναγεννιέται το ξημέρωμα.Τα πουλιά κοιμούνται στα δέντρα. Ησυχάζει η φύση. Ηρεμεί η ταραγμένη ψυχή του ανθρώπου.

Απομένει ένα βιβλίο δίπλα στη λάμπα να διηγηθεί τον κύκλο του κόσμου. Ένα βαθύ φιλί στο στόμα της φύσης. Όλη η ζωή.

Αυτή είναι η χώρα μου

Ένα κομμάτι παραδείσου στη γη. Ήλιος και θάλασσα, εύφορη γη και μεγάλα ποτάμια, ιστορία και πολιτισμός.
Αυτή είναι η χώρα μου. Μικρή και όμορφη, μια ελιά κι ένα καράβι, ένα βουνό κι ένα νησί.
Αυτή είναι η χώρα μου. Στο έλεος του πολέμου, στη βαρβαρότητα του νεοπλουτισμού, υπόδουλη του καταναλωτισμού.
Αυτή είναι η χώρα μου. Αιχμάλωτη και ανήμπορη γερνάει συνεχώς.



24 Ιανουαρίου 2018

Τίποτα άλλο δεν είχα

Εγώ ήμουν ο νεκρός το πρωί
Βρήκαν το σκελετωμένο σώμα μου κάτω απ' τη γέφυρα, πλάι στις γραμμές του τραίνου
Τρόμαξαν προς στιγμή
Μετά έγινα είδηση και το βράδυ ήδη με ξέχασαν
Πριν πεθάνω θυμάμαι το αίμα μου ζεστό, το σώμα
μου παγωμένο
Έκανα όνειρα, θα 'ρθει η άνοιξη ψιθύριζα
Ήταν ψοφοκρυο τη νύχτα, χιόνιζε , τι να σου κάνουν δύο χαρτόκουτα για κουβέρτα, το κονιάκ τελείωσε τα χαράματα
Και η ζωή μου
Έζησα
Δεν έχω παράπονο
Ονειρεύτηκα πολύ έναν άλλο κόσμο
Αγάπησα πολύ τη γη, το νερό, τον αέρα, τα δέντρα και τα πουλιά, το φεγγάρι και τον ήλιο
Και τις γάτες, ψάχναμε μαζί για τροφή
Αυτές θα μου λείψουν πιο πολύ
Τίποτα άλλο δεν είχα.



10 Ιανουαρίου 2018

Χειρολαβή

Κρατήσου ψηλότερα αν μπορείς, φεγγάρι πάνω απ' τη νύχτα
Κρατήσου μακριά απ' τα εφήμερα ανθρώπινα, μικρό σπίτι στο λιβάδι
Πέτα πάνω από θαλασσινά κύματα, από άγρια δάση
Αν μπορείς και πάνω απ' τα σύννεφα πέτα
Κρύψου μες τις σελίδες του βιβλίου, σε μια άλλη χώρα
Κρύψου στην ουτοπία, πίσω από ένα τριαντάφυλλο του χειμώνα
Γίνε μια νότα του αέρα, μια σπίθα φωτιάς, μια σταγόνα νερού για τους διψασμένους
Έτσι κι αλλιώς κανένας καταραμένος δεν έχει έλεος
Ένα ίχνος στο χιόνι, μια χειρολαβή.



5 Ιανουαρίου 2018