Όταν πέφτει και το τελευταίο προπύργιο της Δημοκρατίας, απέραντη θλίψη.
Όταν και Έλληνες δικαστές υποκύπτουν στα κελεύσματα της βαρβαρότητας, η χώρα δεν έχει έλεος, ούτε προοπτική στο μέλλον.
Μαύρα κοράκια κρώζουν στο μπλε ουρανό, πόνος και φόβος στις πιο παραγωγικές δυνάμεις του τόπου
Όμηροι οι εργάτες, οι αγρότες, οι εργαζόμενοι, με τι καρδιά, με τι αγάπη;
Τι κρίμα στην πιο όμορφη χώρα ο θάνατος να στήνει καρτέρι.
Ω τι κρίμα, η ιστορία να γράψει: " Οι Έλληνες δεν στάθηκαν ικανοί ούτε τα σπίτια τους να σώσουν, οι βάρβαροι διέλυσαν τη χώρα"
