Ζει ο άνθρωπος χωρίς Μύκονο;

Ένας νέος νεκρός. Ήθελε καθαρό τον αέρα στην πόλη που ζούσε. Ένα εργοστάσιο που ρυπαίνει σχεδόν μέσα στην πόλη από χρόνια.

Μία νέα νεκρή μέσα στο δάσος. Το πληγωμένο της σώμα δείχνει την ανθρώπινη βία.

Προχτές η κηδεία του Γιώργου από εγκεφαλικό, η πενηντάχρονη από καρκίνο, ο σαραντάρης από ανακοπή. Οι φίλοι μου παθαίνουν κάτάθλιψη, τα ματ της εξουσίας βαράνε στο ψαχνό, αρκεί να μην αποδεικνύεται το έγκλημα. Είμαστε πια μια κανονική χώρα.

" Αφήστε τη μνήμη του νεκρού στην ησυχία της" λέει ο υπουργός. Σηκώνει το κόκκινο τηλέφωνο και ενημερώνει τον πρωθυπουργό, μην ανησυχείς έχουμε βάλει δικιά μας, όλα είναι εντάξει.

Δύο εργάτες πέφτουν στο κενό, ας πρόσεχαν είπε ο εργοδότης.

Τα σύνορα άνοιξαν, προέχει το συνάλλαγμα.

Ζει ο άνθρωπος χωρίς Μύκονο;