29 Φεβ 2012

Θαύμα

Λίμνη Πλαστήρα


Η χώρα μας δεν χρωστάει μία
Τα χρέη των πολιτών  διαγράφηκαν όλα
Ούτε ένας άνεργος δεν υπάρχει πια
Η ταξική διαπάλη εξέλειπε
Το χαμόγελο έγινε πάλι καλημέρα
Ούτε ένας άστεγος, ούτε ένα συσίτιο
Οι άνθρωποι δουλεύουν επειδή γουστάρουν πια
Κανένας δεν μιλάει για πόλεμο
Ο έρωτας σεργιανάει στο δρόμο
Κι εγώ ανέμελος
Αγκαλιά με τη αγαπημένη μου
Στους μεγάλους τους δρόμους
Κάτω από χιλιάδες φώτα..
Οι τηλεοράσεις έπαψαν να σπέρνουν φόβο και τρόμο
Τα παπαγαλάκια έγιναν καναρίνια
Αυτοί οι γραβατωμένοι αριθμολάγνοι που βούιζαν σαν μεγάλες μύγες στα αυτιά μας εξαφανίσθηκαν
Οι περισσότεροι πέταξαν τις τηλεοράσεις απ'τα μπαλκόνια
Αρχισαν πάλι να ζουν
Οι διαφημίσεις σταμάτησαν
Το μπακάλικο της γειτονιάς ξαναγύρισε
Οι αυλές γέμισαν χαμόγελα και τραγούδια
Καταμεσίς στην άσφαλτο φυτρώνουν λουλούδια...



Κωστής Ταξιδεύων
29 Φεβρουαρ'ιου 2012

28 Φεβ 2012

Για φαντάσου

Η πολιτεία να γέμιζε χαμόγελα, έτσι στα ξαφνικά
Η θλίψη και ο πόνος ως δια μαγείας να εξέλειπαν
Τα όνειρα με μιας να άνθιζαν, όπως η Άνοιξη το πρωί
Οι  πόλεμοι κάθε λογής να σταμάταγαν, τιμής ένεκεν
Για φαντάσου
Οι άνθρωποι να περπατούσαν γυμνοί στον ήλιο
Κι ο ήλιος να ήταν χάδι.
Οι νύχτες έναστρες με λέξεις από φως
Αν όλοι οι άνθρωποι αγάπαγαν όπως εσύ
Και τα κοράκια από πάνω μας ν’ άσπριζαν  ξαφνικά
Για φαντάσου
Ένα φως στο τούνελ
Ένα κόκκινο τριαντάφυλλο στον πάγο
Μια όαση στην έρημο
Μια χρυσή λίμνη στο βουνό
Για φαντάσου
Οι μετανάστες  στην παρέα μας να πίνουν κόκκινο κρασί
Οι άστεγοι στο σπίτι μας να μένουν
Τον Λειβαδίτη να απαγγέλει στίχους
Κι ένα φεγγάρι ολόγιομο
Για φαντάσου
Όλους εμάς που χαθήκαμε
Πάλι να ξαναβρεθούμε
Τόσες αγκαλιές, τόσα φιλιά
Τόση αγάπη
Για φαντάσου
Τη ζωή χωρίς θάνατο
Εγώ κι εσύ μαζί 
Κι όλοι οι αγαπημένοι μας μαζί.
Για φαντάσου
Τη ζωή, για τη ζωή.


Ταξιδευτής
Φεβρουάριος 2012



Φωτο: Ευσταθίου Χρήστος


22 Φεβ 2012

Σην αγκαλιά του κόσμου.

Έρχεσαι πάντα, όταν λιγοστεύει ο κόσμος μου,
να μου δείξεις την απεραντοσύνη του

Όταν γίνομαι μοναχικό δέντρο, αποκαμωμένο
απ' την ορμή του χειμώνα

Αγκαλιάζεις με τα άγια χέρια σου, τον κορμό μου
κοίτα πως ζωντανεύουν τα φύλλα μου

Τραγουδάς
κοίτα πόσο αγαπώ τα τραγούδια των ανθρώπων

Αναστενάζεις
απλώνεις εσύ μονάχη την άνοιξη, μες το χειμώνα

Κρατώ στα κλαδιά μου την ανάσα
της ψυχή σου

Όλη η φουρτούνα της θάλασσας
ηρεμεί

Βαρκούλα μικρή  Εσύ
κρατώ γερά τα κουπιά της

Σπασμένα φτερά του Γκιμπράν στους ώμους μου,
πετώ με τα δικά σου

Αιώνια στιγμή το φιλί σου
ανασαίνω στην αγκαλιά σου

Σην αγκαλιά του κόσμου.

Ταξιδευτής
Φεβρουάριος 2012

13 Φεβ 2012

Οι αυτουργοί

Η βία φέρνει βία. Είναι γνωστό. Όπως είναι γνωστό και το “βία ενάντια στη βία της εξουσίας”.
Δίχως καμία λαϊκή νομιμοποίηση, κουρελιάζοντας κάθε έννοια δημοκρατίας, εν μια νυκτί και αδιάβαστοι, βάζουν τη χώρα στο ΔΝΤ, -ενώ διαβεβαίωναν ότι χρήματα υπάρχουν.
Για μια τέτοια ιστορική απόφαση, αποφασίζει ο λαός με δημοψήφισμα. Αποφάσισε ποιος;
Από κει και μετά αρχίζει η κατρακύλα της χώρας. Με το αποφασίζουμε και διατάζουμε.
Το μνημόνιο φέρνει τη χώρα στη σημερινή συνολική κατάθλιψη. Η εξουσία χάνει πέρα για πέρα την επαφή με την πραγματικότητα. Συμβαίνουν πρωτόγνωρα πράγματα πανικού.
Φωνάζουν μπροστά στο αδιέξοδό τους τον αρχιτραπεζίτη, σκεφτόμενοι πονηρά. Αυτός έχει τις επαφές με το σινάφι που μας δυναστεύει. Σαν να βάζεις το λύκο να φυλάει τα πρόβατα.(Τα άλλα πρόβατα, οι άβουλοι βουλευτές, μόλις σηκώσουν κεφάλι τους το κόβουν).
Και φέρνουν το χθεσινοβραδινό Α- μνημόνιο στη Βουλή, μέσα από την  τρομοκρατία του ψευτοδιλήμματος ή το δέχεστε ή χρεοκοπία.
Ο λαός δεν υπάρχει. Ούτε που περνάει απ’ το μυαλό τους. Έχουν τα ΜΑΤ, να καθαρίσουν.
Επικαλούνται τη δημοκρατία και το ρίχνουν στο φιλότιμο του λαού, αυτοί που οδήγησαν τον λαό στο εμπρός γκρεμός και πίσω ρέμα. Επικαλούνται την ευθύνη, οι ανεύθυνοι και υπόλογοι.
Το αποτέλεσμα γνωστό και αναμενόμενο. Αναμενόμενο και ότι επακολουθήσει.
Γιατί ιδέα δεν έχουν τι θα πει οργή λαού. Και αυτή την οργή την δημιουργεί η ανάγκη.
Όταν ο πατέρας δεν έχει να πάρει γάλα στο παιδί του, όταν οι νέοι μας εξορίζονται απ΄ την χώρα τους, όταν ένας αργός θάνατος απλώνεται στη χώρα, τότε; Τότε που θα οδηγήσει στην εξαθλίωση των ήδη εξαθλιωμένων πάντων;
Τότε ο θεός να βάλει το χέρι του, όπως λένε και αυτοί.
Κανένας δεν θέλει τη βία. Οι αυτουργοί ποιοι είναι;

Ταξιδευτής
13 Φεβρουαρίου 2012