Έρωτας

Η πραγματικότητα έχει κορεστεί
Tι άλλο να γράψεις, όταν σχεδόν όλα έχουν ειπωθει
Με όσους τρόπους και να ξαναειπωθούν.
Μένει όμως η φαντασία
Ένα παράλληλο ανεξερεύνητο σύμπαν
Εκει που ζουν τα άυλα
Εκεί που ζει κι ο έρωτας.

Ταξιδευτής
30 Σεπτεμβρίου 2015

Σπηλιά

Έλα να τ’ αλλάξουμε όλα σήμερα. Ζήσαμε χρόνια σε τούτη τη σπηλιά. Θα κόψω τα μαλλιά και τα γένια μου. Πάω στο ποτάμι να βγάλω τούτη τη βρώμα από πάνω μου. Μετά θα κατέβω στο χωριό να ζητήσω ρούχα για σένα και για μένα. Ένα φόρεμα για σένα και ένα άσπρο πουκάμισο για μένα. Όταν θα περπατάμε μες τους ανθρώπους να πάψουν να μας λεν αγρίμια. Οι άνθρωποι σήμερα βλέπουν το φαίνεσθε, κανένας δεν κοιτάει το είναι. Έλα να τ’ αλλάξουμε όλα σήμερα. Να γίνουμε του φαίνεσθε για μια μέρα. Έχουμε κι εμείς ανάγκη από διασκέδαση…

Κωστής Ταξιδεύων
26 Σεπτεμβρίου 2015

Πύρρειος νίκη

Είναι φυσιολογικό μπροστά στο δίλημμα επαναφοράς της δεξιάς, να κρεμαστεί ο κόσμος από τον μνημονιακό Σύριζα.
Κανένας δεν άντεξε αυτές τις εκλογές, -ούτε οι νικητές. Πολύ περισσότερο ο χαμένος-έτσι κι αλλιώς-λαός. Αν συναθροίσουμε την αποχή, λευκά, άκυρα, απομονώσουμε τους φασίστες–δολοφόνους, δούμε και την γραφικότητα κάποιων κομμάτων που μπήκαν στη Βουλή, τι απομένει; Μια πύρρειος νίκη του Σύριζα, ένα χαμόγελο εξουσίας του Αλέξη και τα αποκαΐδια του μιντιακού συστήματος.
Φάνηκε άλλη μια φορά η γύμνια της δήθεν δημοκρατίας. Αν η «άλλη μέρα» είναι ο Λεβέντης στη Βουλή, ευχαριστούμε δεν θα πάρουμε.
Είμαστε πολύ μακριά από την πραγματική Δημοκρατία και ακόμα πιο μακριά από την άμεση Δημοκρατία. Η παραπλάνηση παίζει τον καθοριστικότερο λόγο, απ’ όπου και αν προέρχεται. Από τον εκλογικό νόμο ως τις δημοσκοπικές εταιρίες, από τις ψευδαισθήσεις μας ως την επιρροή των μέσων αποβλάκωσης. Χθες ψηφίσαμε δίχως καμία σιγουριά. Από σήμερα άλλοι θα αποφασίζουν για μας και στην περίπτωση μας οι εκτός Ελλάδας.
Παρ’ όλα αυτά ας ευχηθούμε ότι η ανάγκη της κοινωνίας θα δώσει τις λύσεις. Πιστεύω στον Άνθρωπο και στην ανάγκη, στα κινήματα και στην πράξη. Τα κόμματα έχουν προ πολλού χρεοκοπήσει. Μαζί μ’ αυτά και εμείς.

Κωστής Ταξιδεύων
21 Σεπτεμβρίου 2015

Στάση

Γέμισε η πόλη άλογα και γαϊδουράκια σήμερα. Ούτε ένα αυτοκίνητο στους ελεύθερους δρόμους.
Μένω δέκα χιλιόμετρα μακριά από την πόλη και κάθε πρωί είμαι αναγκασμένος να πάρω το αυτοκίνητο για τη δουλειά. Ίδια διαδρομή, ίδια μπλοκαρίσματα, παράνομα παρκαρίσματα. Το πρωί έλειπε από την αυλή μου το άσπρο Φίατ και στη θέση του ήταν ένα άσπρο άλογο. Η πρώτη σημερινή έκπληξη.
Θα κατέβω στην πόλη με το άλογο, είπα στη γυναίκα μου. Έκλεψαν το αυτοκίνητο θα πάρω τούτο το άλογο, που δεν ήξερα πως βρέθηκε μέσα στα δέντρα του κήπου μου.
Η δεύτερη έκπληξη ήταν όταν στο δρόμο συναντούσα άμαξες, γαϊδουράκια, μουλάρια, άλογα να πηγαινοέρχονται καβαλημένα από ανθρώπους που πήγαιναν στη δουλειά τους.
Τα φανάρια δεν δούλευαν, δεν είδα ούτε ένα αυτοκίνητο, ούτε παρκαρισμένο.
Που πήγαν τα αυτοκίνητα; Εν μια νυκτί άλλαξε το τοπίο; Ποιό αόρατο χέρι μας έκλεψε την ταχύτητα της ζωής μας;
Ήταν πολύ πρωί, χαράματα ακόμα όταν με ξύπνησε αυτό το όνειρο, με μια διάθεση καβαλάρη και με καουμπόικες μουσικές.
Πίνοντας τον πρωινό καφέ μου σκέφτηκα ότι αύριο είναι εκλογές και πρώτη φορά δεν έχω αποφασίσει ακόμα. Ξέρω πολύ καλά τι δεν θέλω, αλλά φοβάμαι αυτά που θέλω και δεν τα βρίσκω πουθενά.
Διάβασα ύστερα ένα ανέκδοτο και άρχισα να γελάω δυνατά.
Ακόμα γελάω με τούτες τις εκλογές, να εκδικηθώ τα σπασμένα άλλων.


Κωστής Ταξιδεύων
19 Σεπτεμβρίου 2015

Συνθήματα, συνθήματα, συνθήματα και στο βάθος κήπος

Όσο παίρνει το μάτι μου και όσο ακούει το αυτί μου τίποτα άλλο εκτός από μικροπολιτική δεν έχουν οι εξπρές εκλογές. Όχι γιατί δεν επαρκεί ο χρόνος, αλλά γιατί τα σκιάζει όλα η φοβέρα και τα πλακώνει η σκλαβιά. Έτσι κι αλλιώς ο δρόμος τους είναι πλέον γνωστός. Ή έτσι και αλλιώς μνημονιακό γιουβέτσι, μαγειρεμένο στο φούρνο μικροκυμάτων.
Συνθήματα αντί για ουσιαστική συζήτηση παντού.
Αντί για παραγωγή μιλάνε για κατανάλωση. Αντί για αλλαγή τρόπου ζωής μιλάνε για μεγάλες επενδύσεις. Αντί για παιδεία εξυμνούν την παραπαιδεία. Αντί για σκέψη τροφοδοτούν την υπνηλία. Αντί για αλήθεια ψέματα. Αντί για μάθημα πάμε σε καινούριο πάθημα.
Κόμματα αρχηγικά, ματαιοδοξίες ιδιωτικές ματαιώνουν κάθε συλλογικό όραμα. Αν μετρήσετε τα εγώ στο αποψινό ντιμπέιτ θα καταλάβετε. Αν ρίξουμε μια ματιά πίσω θα δούμε τι σημαίνει αστική δημοκρατία με τις πενήντα έδρες μπόνους και άλλα τινά. Σιγά μην αρνηθούν τη βουλευτική αποζημίωση να σηκώσουν κεφάλι οι υποψήφιοι βολευτές μας… Όλα έχουν την τιμή τους και σε τούτες τις εκλογές, εκτός από τη χαμένη τιμή των εκλογών.
Και όμως πρέπει να πάμε να ψηφίσουμε. Η αποχή δεν είναι λύση. Ούτε το λευκό. Θα μπορούσε να είναι το λευκό αν έπαιρνε τις έδρες που του αναλογούν. Ούτε αυτό συμφέρει τους κομματάρχες.
Θα πάμε να ψηφίσουμε, θα δηλώσουμε την παρουσία μας, θα πάμε να καταδικάσουμε.
Θα πάμε δίχως ελπίδα όμως. Αυτή την ελπίδα είναι που σκότωσε ο Σύριζα.
Θα ψηφίσουμε μικρά κόμματα, το μέλλον ανήκει στη δικιά μας ενεργή πράξη. Ανήκει στα αυτόνομα κινήματα, σε μικρές συλλογικότητες που ανιδιοτελώς παλεύουν. Παλεύουν ενάντια σε κάθε μορφής εξουσία, αυτενεργούν και αποδεικνύουν.
Το μέλλον στη χώρα μας είναι απρόβλεπτο πια. Το τρίτο μνημόνιο του Σύριζα θα αποτελειώσει τη χώρα αν δεν αντισταθούμε…

Κωστής Ταξιδεύων
14 Σεπτεμβρίου 2015

Νύχτα

Έφτιαξε ο καιρός. Θυμίζει πάλι καλοκαίρι. Σε αναζητώ μες τον γλυκόλογο Σεπτέμβρη, σε ψάχνω μες τη σιωπή του έρωτα. Έρχονται από μακριά εικόνες σου και μυρωδιές. Τόση φασαρία γύρω μου για ένα τίποτα που απέμεινε, Πως είναι δυνατόν τόσες όμορφες λέξεις να σκοτωθούν όλες μαζί;
Άν δεν υπήρχαν αμέτρητα αστέρια απόψε στον ουρανό να σε ξεχωρίσω, πόσο σκοτάδι θεέ μου αυτή η νύχτα.

Κωστής Ταξιδεύων
12 Σεπτεμβρίου 2015

Ας παίξουμε ψέματα

                                                                         Ξέφυγα από τους καρχαρίες

                                                                         και νίκησα τους τίγρεις

                                                                         μ’ έφαγαν όμως

                                                                         οι κοριοί.
                                                                                                   Μπερτολτ Μπρέχτ
                                                           

Αν ζούσαμε σε μια κανονική χώρα με τα στοιχειώδη της επιβίωσης, αν δεν ήμασταν ανήμποροι σε βαθύ πηγάδι, θα μπορούσε κανείς να δει με χιούμορ όλα αυτά που συμβαίνουν. Ακόμα και να παίζουμε σαΐτες με τις εκλογές. Αφού κανείς δεν εμπιστεύεται κανέναν και αφού καταλάβαμε  πια πως σωτήρες δεν υπάρχουν, -πολύ περισσότερο  μέσω εκλογών.
Ήθελαν λέει, να πείσουν τους αναποφάσιστους, δηλαδή αυτούς που κατέβηκαν πρόσφατα από το φεγγάρι  και δεν έχουν ιδέα τι συνέβηκε στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια και τους τελευταίους μήνες.
Αλλά για μας τους απλούς πολίτες που μας εκμαυλίζουν νυχθημερόν, που μας θεωρούν εκλογική μάζα,  τα πράγματα είναι τραγικά. Και οι τραγωδίες δεν βγάζουν γέλιο. Ούτε οι πράξεις, ούτε τα ψέματα συγχωρούνται. Η ίδια η ζωή εκδικείται. Και η ιστορία καταγράφει.
Ποιος νοιάζεται για την πορεία των κομμάτων, όταν τα ίδια δεν νοιάζονται   για το κτίσιμο μιας υγιούς κοινωνίας;  Όσοι ψηφίσουν με μισή καρδιά και οι άλλοι με μια βαθιά πληγή στο στήθος ανήμποροι να φτάσουν και ως την κάλπη.
Δεν χάθηκαν όλα, εκτός από την απαξίωση διαχρονικά της κορυφαίας δημοκρατικής διαδικασίας.
Αν ο πολίτης δεν είναι σαν αυτούς δεν πάει μαζί τους, ούτε τους στηρίζει λόγω συνθηκών.
Το μόνο χρέος του είναι να είναι απέναντι στην κάθε μορφής εξουσία. Το μόνο χρέος του είναι η πράξη. Οι θεωρίες τελείωσαν, μας περιμένει η ζωή.
Και η ζωή του καθένα είναι μοναδική και πολύτιμη για να την πουλάει και να την αγοράζει κατά το δοκούν.
Ας σκεφτούμε σοβαρά που θα την ξοδέψουμε. Μας περιμένουν στη γωνία να μας αρπάξουν πάλι.

Κωστής Ταξιδεύων
10 Σεπετεμβρίου 2015

Μήνυμα

Πήρα δυό μπύρες κι ένα πορτοκάλι να το μοιραστούμε. Απόψε λέω να πάμε στη γέφυρα. Να απολογηθούμε για ότι δεν κάναμε. Θα είναι εκεί όλες οι ενοχές μας και το νερό θα καθρεφτίζει το φεγγάρι. Κι ύστερα να πάρουμε το μονοπάτι της αυγής. Παρέα με τους άλλους μετανάστες. Πρόσφυγες είμαστε και μεις στη χώρα μας την ίδια.
Δεν μπορούμε να ζητάμε, άμα δεν μάθουμε να δίνουμε. Πάρε μαζί σου κι ένα ρόδι να φτύνουμε κατάμουτρα τα σπόρια που αρνηθήκαμε να φυτέψουμε. Ίσως να λυτρωθούμε αν μετανιώσουμε για ότι δεν ζήσαμε. Για όλες τις ψευδαισθήσεις μας.
Έχουμε την υπόλοιπη ζωή μπροστά μας.

Κωστής Ταξιδεύων
8 Σεπτεμβρίου 2015

Ψίθυρος

Υφαίνει η λύπη την ομορφιά σε άνισο χορό
Πικρά δάκρυα κυλούν την σκέψη μου
Κόκκινα σταφύλια στις κληματαριές
Άνθρωποι με θολά μάτια παλεύουν τα κύματα της μοίρας
Πλανεύει η απεραντοσύνη του γαλάζιου
Πόλεμος, ένας μέσα μου και ένας εδώ στη γη
Ξεριζωμός, θάνατος
Αναπολώ ανύπαρκτα όνειρα
Ειρήνη, Δικαιοσύνη, Ανθρωπισμός
Αργόσυρτος πόνος σφίγγω τα δόντια
Άδειασε η ζωή μου στη κόκκινη γη
Πιάνω πάλι μια αχτίδα από φως
Προσπαθώ να υπάρξω
Έρωτας για ζωή η ζωή μου
Σε όλα τα χαρακώματα των ματιών σου.

Κωστής Ταξιδεύων
7 Σεπτεμβρίου 2015

Ένα

Απορείς για το σώμα που άντεξε τις πικρές μέρες
Ατέλειωτες αγρύπνιες η σκέψη
Τα λάθη και τα πάθη που πλήρωσες προσπερνάς
Για την υπόλοιπη ζωή
Για τη βουή των μελισσών στον τρύγο
Για τη μυρωδιά του χαλβά που έρχεται από τη βιοτεχνία κάθε πρωί
Για τα μικρά τριαντάφυλλα του κήπου
Την κορυφογραμμή του Κόζιακα
Σκάβεις με τα χέρια το χώμα, χώμα γεννήτορο
Το θαύμα της φύσης μες τα μάτια σου
Το φως και το σκοτάδι σε αγκαλιάζουν
Ζεις ακόμα, αυτό είναι το θαύμα
Ο έρωτας
Αμήχανα έμειναν τα όνειρα, λόγια πολιτικών
Ευτελίζουν και καίνε
Ασήμαντες θεωρίες
Δεν κατάφεραν ούτε ένα καρπό να δώσουν
Είναι ο κήπος μια τέχνη
Ένα απέραντο χωράφι ονείρων
Άνθρωπος και Φύση Ένα.

Κωστής Ταξιδεύων
1 Σεπτεμβρίου 2015