Πάλι πήρα ένα τραγούδι να ρθω κοντά σου. Φόρεσα ένα παλιό χαμόγελο, χτένισα μια παιδική ευχή, χόρεψα πάνω στου ακροβάτη το σχοινί, λύγισα την ανάσα μου να σε βρω. Οταν σ' έφτασα γύρισα πίσω. Η Ιθάκη δεν είναι για μένα. Ένας περιπλανώμενος της καρδιάς είμαι μονάχα, καράβι άγονης γραμμής, περίπατος της μοναξιάς. Στο δρόμο του ονείρου κοιμάμαι, στη χαραυγή ξυπνάω. Να, χτες πέρασα τη νύχτα αγκαλιά με μια σκέψη, απ' το πρωί νοιώθω το γόνατο στο λαιμό, δεν μπορώ να αναπνεύσω περικυκλωμένος από ρομπότ συγχρονης κατασκευής. Εάν αυτό είναι άνθρωπος, εγώ δεν είμαι άνθρωπος. Εάν αυτό είναι ζωή έχω πεθάνει ήδη. Είμαι ένα λουλούδι πάνω στον τάφο μου, η άσπρη πεταλούδα στα μαλλιά σου, εκείνο το τραγούδι που χορέψαμε κάποτε μαζί.
Μένω κάπου ανάμεσα στον ουρανό και τη γη. Φορές κρύβομαι μέσα στη γη ακολουθώντας τυφλά ποντίκια, άλλες πάλι κρατιέμαι από σύννεφα μαύρα. Όταν θα νοιώσεις τη βροχή, μια σταγόνα της θα είμαι κι εγώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου