Φθινοπωρινή μέρα στα τέλη Μαίου, οι παπαρούνες γελάνε σκυθρωπές, βρέχει. Σκάνε ευχάριστες ειδήσεις μετά την κατακραυγή. Η μάθηση είναι η ζωή, ποιος μπορεί να την στερήσει; Αφελής ερώτηση, αυτοί που στέρησαν τις ζωές ανθρώπων και λαών. Το αποτέλεσμα έχει αιτία. Σε έναν παρανοϊκό βίαιο κόσμο όλα φαίνονται συνήθη. Τίποτα δεν μας εκπλήσσει πιά.
Η βροχή σταμάτησε, η γης ξεδίψασε. Εγώ ακόμα διψάω, συνέχεια διψάω στην ξηρασία της εποχής. Κι εσύ, σε βλέπω να ονειρεύεσαι αυτά που μας πήραν, όσα ακόμα θα μας πάρουν. Ύστερα θα πουν η φύση του ανθρώπου. Αυτοί δεν φταίνε. Άρα φταίμε εμείς. Αφού το θέλουν έτσι, θα πούμε εμείς φταίμε, αντε και γαμηθείτε.
Η βροχή ξανάρχισε... Να ήξερες πόσο με ξεδιψάει η βροχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου