Χέστες

Είχα καιρό να εκνευριστώ τόσο. Πρώτη φορά δικαιολόγησα τον Θόδωρα που όλη μέρα βρίζει για το παραμικρό. Σήμερα βρίζω κι εγώ. Όλη μέρα.

Ήταν αργά το πρωί όταν έστριψα στο χωματόδρομο για το χωράφι και παρατήρησα κομμένα κλωνάρια στα πλατάνια. Μετά είδα την κάμερα παραλλαγής, προχωρώντας είδα κι άλλες. Ήταν δυό της μυστικής υγειονομικής υπηρεσίας και έβαζαν κάμερα στον πλάτανο που ξεκουράζομαι τα μεσημέρια. Στην αρχή μιλούσαμε ήρεμα, αλλά μετά...

- Ρε φίλε δεν θέλω κάμερα πάνω απ' το κεφάλι μου. - Είναι για το καλό σου. Σε όλη τη χώρα θα έχουμε κάμερες. Η Κίνα έβαλε διακόσια εκατομμύρια κάμερες, μετράνε τον πυρετό, βλέπουν τα σπυράκια, καταγράφουν όλα τα ύποπτα. - Θα την ξηλώσω όταν φύγετε, να ξέρεις

Εκείνη τη στιγμή ο άλλος μου έδωσε μια μπουνιά και είδα τον γαλανό ουρανό ν' αστράφτει, το ένα μάτι μου είναι πρησμένο. Άρχισα να βρίζω αυτούς που έλεγαν ότι εκτελούν εντολές και τους άλλους που δίνουν τις εντολές.

Ένα ντρόουν πλησίασε πάνω από όλη αυτή τη παράσταση, αφού κατέγραψε το συμβάν, πέταξε κι ένα πρόστιμο πεντακόσια ευρώ για αντίσταση κατά της αρχής. Πρέπει να πουλήσω χίλια ματσάκια μαιδανό για τους ηλίθιους με τις κάμερες. Σιγά μην τους πληρώσω κι από πάνω.

Εμείς μαλώναμε, τα σκυλιά γαύγιζαν, έχω δυό θεόρατα δεμένα, για τους κακούς. Ότι κι αν έλεγα, αυτοί συνέχιζαν να βάζουν κάμερες στα παραπέρα χωράφια. Εγώ έβριζα θεούς και δαίμονες.

Τότε μου ήρθε η ιδέα ν' αμολύσω τα σκυλιά. Μόλις τα είδαν να ορμάνε γίγαντες κατά πάνω τους, μπήκαν στο αυτοκίνητο και εξαφανίστηκαν...

Χέστες, είπα.