Η συννεφιά του Απρίλη χαϊδεύει τα τρυφερά φύλλα του δέντρου. Η άνοιξη ξαναγεννά την πνοή μας. Μετά τον χειμώνα η αναγέννηση. Μετά τη λύπη η χαρά. Μετά τη νύχτα το χάραμα. Βουβή η ανθρωπότητα στο σκοτάδι του δρόμου που διάλεξε.
Η Φύση γελά μαζί μας. Ξαφνικά οι πόλεμοι σταμάτησαν, οι κολοσσοί διαμαρτύρονται, τα κέρδη πέφτουν κατακόρυφα. Διάσημοι πλουτοκράτες γίνονται άρδην φιλευσπλαχνοι για το καλό μας.
Κι όταν όλα περάσουν θα ονειρεύονται πάλι την ανάπτυξη, πάλι επί πτωμάτων. Βέβαια δεν θα είναι το ίδιο. Άλλο να πεθαίνεις από πείνα κι άλλο από ιό. Είναι άλλο να πεθαίνουν παιδιά στην Αφρική κι άλλο στον κόσμο της δύσης. Άλλο να πνίγεται ένας πρόσφυγας κι άλλο ο άνθρωπος της κατανάλωσης.
Το σκυλί με κοιτάει στα μάτια. Αρχίζει να γαυγίζει, παράπονο, κλάμα. - Έλα να παίξουμε, τι γράφεις πάλι;
Μαζί θα τα καταφέρουμε. Μια μπάλα η γη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου