Ένα

Γράφω στίχους στο βρεγμένο χώμα

Τα μάτια μου κλείνω να σε δω

Άνοιξη σε φωνάζω

Μ' ακούς; Είμαι εδώ

Είμαι μισός εδώ, μισός εκεί

Ναυαγός στον παράδεισο των ματιών σου

Χορεύω με το ένα μου πόδι

Το άλλο εσύ

Παραμιλάω άγνωρους ψιθύρους

Θλιμμένα πουλιά

Θάλασσα σε φωνάζω

Γίνομαι κύμα

Σκιτσάρω τον κύκλο

Είσαι το κέντρο

Τη γη ζωγραφίζω

Στα δύο τη μοιράζω

Ο θάνατος η μισή, η άλλη η ζωή

Μισός εγώ, μισή εσύ

Σε φωνάζω Ένα

Σκάρωνε ανάλαφρα στιχάκια, άκουγε τη βροχή και τα τραγούδια, ονειροπολούσε αυτά που έζησε και όσα δεν έζησε, ένας ευαίσθητος ληστής, ένας κομπάρσος των παραμυθιών, ήθελε να κυλήσει ποτάμι τη ζωή του, ως τη θάλασσα, ως την άκρη της γης τα ταξίδια του, ήθελε λέει να νικήσει τον θάνατο, να ζήσει τον έρωτα της στιγμής, υπήρξε κάποτε κι αυτός στη γης, έζησε χρόνια κλεισμένος μέσα σε ένα κοχύλι. Μικρός κι ασήμαντος.