Ένας ανήσυχος κοκκινολαίμης μαζεύει τα ψύχουλα, χωρίς να φοβάται, καμαρώνει για τη μικρή ζωή του, έτσι όπως περήφανα σηκώνει το κεφάλάκι του στον καθαρό ουρανό. Πάνω στη γυμνή λεύκα λιάζεται μια καρακάξα, μετά ανοίγει τα φτερά της και μ' ένα ευφυές πέταγμα διασχίζει το ροδόχρουν απόγευμα του Γενάρη. Φύλακας άγγελος η μάνα σκύλα για το κουτάβι. Ποιός δεν λύγισε μπροστά στο νεογέννητο σκυλάκι; Θαύμα το παιχνίδι της φύσης. Θαύμα η ζωή. Μένω ακίνητος, παραδομένος, ένα παιδί γεννήθηκε, είτε άνθρωπος, είτε σκυλί, μια ζωή μεγαλώνει, ένα ωάριο κι ένα σπερματοζωάριο, γεννιέται ένα θαύμα. Ο πόλεμος αρχίζει όταν παραβιάζεται η ελευθερία του κάθε φυσικού όντος να κάνει τον κύκλο του. Πάνω στο μωβ της ανατολής, ολόγιομο το φεγγάρι ήρθε στην παρέα μας. Νυχτώνει, ήρεμα, τελετουργικά στη φύση. Τη νύχτα το μικρό κουτάβι θα κοιμηθεί στην αγκαλιά της μάνας του, κρύες οι νύχτες του χειμώνα, τα πουλιά στη ζεστασιά του φεγγαριού. Μόνο οι μοναχικοί άνθρωποι, δεν ξέρω πως ξημερώνουν στην παγωμένη γη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου