Σταγόνες βροχής στο τζάμι, ομίχλη στον Κόζιακα, ξέφωτο συννεφιάς τα Μετέωρα. Έρημα τα χωράφια, οι αγρότες προσμένουν την άνοιξη. Γυμνά τα δέντρα, γυμνές οι προβλέψεις. Τα δέντρα θ' ανθίσουν και φέτος, η φύση είναι πιστή στο καθήκον, - και ο σκύλος μας.
Μια νέα γυναίκα ξεχωρίζει μες στην Αμερικάνικη φιέστα.
Εμείς κρατάμε στα χέρια την ανθοδέσμη της Αμάντα Γκόρμαν, περπατάμε μέσα στην ομίχλη του κόσμου, ως το ξέφωτο του ουρανού. Μια σταγόνα ελπίδας στο κάλπικο όνειρο.
''Δεν είναι αρκετό για μένα, ακόμη και στη ζωή μου, να γράφω ποίηση μόνο για τον έρωτα ή ένα δέντρο.... Πρέπει να μπλέξω την ποίησή μου με ένα σκοπό. Για μένα, αυτός ο σκοπός είναι μαζί με τους ανθρώπους να ρίξουμε φως σε ζητήματα που ήταν πάρα πολύ καιρό στο σκοτάδι. Δεν μπορώ να αγνοήσω ή να διαγράψω αυτά που συμβαίνουν γύρω μου.." Α. Γ.
Ένα νέο κορίτσι που έχει μέλλον, μαζί της και η ανθρωπότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου