Όλη μέρα μάζευα ξύλα, ο ήλιος σήμερα ήταν βοηθός μου. Έφτιαξα μια στίβα ίσα με τις Σαρακατσιάνικες καλύβες, νύχτωσε, άναψα τη φωτιά. Στη μέση του χωραφιού. Ο αέρας τη δυνάμωσε, οι φλόγες έφτασαν στον ουρανό. Υπερθέαμα της ερημιάς μου, προσευχή της καρδιάς μου. Το σκοτάδι γέμισε φως.
Πίνω μούστο της αγάπης, τραγουδώ την ομορφιά της, χορεύω πάνω στα ματόκλαδα των ματιών της. "Τι ωραία είναι η αγάπη μου". Μεθυσμένος μπήκα στον καινούριο χρόνο, από κρασί κόκκινο, από χείλια κόκκινα, από κόκκινα συνθήματα, τα βιβλία κόκκινα, το φεγγάρι κόκκινο. Χόρευα γύρω απ' τη φωτιά, εσύ έλειπες.
Η φωτιά κάρβουνα αναμένα, σε είδα να' ρχεσαι από μακριά, μες το λευκό σου φόρεμα.
Χορεύαμε ξυπόλητοι πάνω στα κάρβουνα, αν δεν έπιανε η βροχή θα είχαμε καεί τώρα. Κι όμως, είμαστε ακόμα ζωντανοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου