Θα φτιάξω ένα μικρό κείμενο απ' το τίποτα, προσπεράστε το καλύτερα, ούτε πολιτικά, ούτε κοινωνικά, μα ούτε ερωτικά θα σας αγγίξει, ούτε θα γελάσετε, δύσκολη υπόθεση το χιούμορ, θα πάρω φόρα σαν τους Ισπανούς, χωρίς έστω μία τελεία, θα βάζω λέξεις στη σειρά κι ότι προκύψει, ε και το πρώτο θα είναι, διάβασα χιλιάδες ποιήματα και δεν θυμάμαι κανένα, κάποια όμως ήταν διαμάντια, αλλά δεν με πήγαν στο θεό, τόσα άχρηστα βιβλία, καημένα δάση γιατί, δεν λεω αν δεν είχα αυτά μπορεί και να ήμουν στάχτη σήμερα, η διαφορά είναι πως τώρα θα γίνω στο μέλλον, πόσες σχεδίες με έσωσαν από βέβαιο πνιγμό, βιβλία ήταν, και τραγούδια, ζωή χωρίς τραγούδι, δίχως χορό, τι ζωή είναι αυτή, σίγουρα είδα πολύ σινεμά, αν είχα κάτι να πω σκηνοθέτης ήθελα, μια καλή ταινία θα επηρεάσει εκατομμύρια ανθρώπους, ένα ποίημα ποιός θα το διαβάσει, ένα βιβλίο λίγοι, κάποτε μου πέρασε απ" το μυαλό να γίνω ζωγράφος, απ' τη μιά δεν είχα ταλέντο κι απ' την άλλη δεν θα ήθελα να δω ούτε έναν πίνακα μου ντεκόρ σε πλούσια σαλόνια, τελικά έγινα ένα τίποτα, ακούω τρανταχτούς τίτλους, - ενωμοτάρχης, αλλά ούτε αυτοί με συγκίνησαν ποτέ, ούτε με τον αθλητισμό τα πάω καλά, κουρδισμένο ανθρωπάκι εγώ είπα δεν θα γίνω για κάποια εκατομμύρια, θα με πουλάν και θα μ' αγοράζουν, φυσικά και δεν είχα πάστα αθλητή, αλλά πόσοι και πόσοι δεν έχουν και χάνουν τη νιότη τους να ξεπεράσουν τις μηχανές, γίνε πολιτικός έλεγε ο πατέρας μου, μα αυτό επάγγελμα είναι έλεγα εγώ, ταμίας σε τράπεζα μου πρότειναν μετά, για φαντάσου, έλεος να ξοδευεις τη ζωή σου μετρώντας χαρτιά, μια μέρα φύτεψα μια ελιά, από τότε ξεκίνησαν όλα, τώρα όποιον βρίσκω δεν τον ρωτάω τι κάνει, αλλά πόσα δέντρα φύτεψε, η γη μας έχει ανάγκη από οξυγόνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου