Παράδοξο ταξίδι

Άτολμο και παράδοξο ετούτο το ταξίδι. Σαν τις γραμμές του τραίνου που ξέρεις τον προορισμό. Ολόκληρη η ανθρωπότητα σ' ένα σαπιοκάραβο καταμεσής στον ωκεανό. Ένας παλιός κόσμος,αιώνες τώρα, αναζητεί ένα καινούριο. Συσκέπτονται στο διηνεκές οι καπετάνιοι. Πάνω στα πτώματα παιδιών που δεν πρόλαβαν να ζήσουν. Πάνω σε ανάπηρα σώματα και ακρωτηριασμένα μυαλά, πεθαίνουν οι μέλισσες. Ένα μεγάλο παγόβουνο προειδοποιεί. Δεν ακούει κανείς τη σειρήνα της γης. Πεθαίνουν οι φάλαινες, τα στομάχια δεν χώρεσαν άλλα πλαστικά. Οι δουλέμποροι τρίβουν τα χέρια τους, το χρηματιστήριο των ισχυρών πάει καλά. Οι φαρμακοκολοσοί γιατρεύουν τον πόνο, οι νόμοι στα μέτρα τους, η δικαιοσύνη κρατάει τα προσχήματα. Μια μπάλα κομμένη στα δυο η γη. 
Στοιχήθηκαν ο ένας πίσω απ' τον άλλον οι αφέντες, σαν πιόνια στο στρατό. Να μη φαίνεται κανείς. Κι άρχισαν πάλι την κουβέντα. Για όλμους και πυραύλους, για θρησκείες και για σύνορα. Κανείς δεν μιλάει για ειρήνη. Μόνο οι ευχές. 
Καημένη ανθρωπότητα μες το σαπιοκάραβο πεθαίνεις. Στα όνειρα μόνο μπορείς και ανασαίνεις. Άτολμο και παράδοξο ετούτο το ταξίδι.


29 Απριλίου 2018