"Να πατάς χώμα, να κοιτάς ουρανό. Να αγαπάς τα βουνά και τις θάλασσες, να καρτεράς τα πουλιά στην αγκαλιά σου, με τα δέντρα να πετάς. Να παίζεις με τα σκυλιά και τα έντομα, ν' ανασαίνεις μες τ' όνειρο της γης. Να δακρύζεις με το φύσημα του αέρα, να κλαις με τη βροχή, με τα σύννεφα να γελάς. Τις Κυριακές τα πρωινά να γιορτάζεις ότι ζει. Μη πονάς για ότι πέθανε, αρκεί να πρόλαβε να ζήσει."
Ερχόταν από μακριά αυτή η φωνή, μου μιλούσε λες και είμαι παιδί. Πότε δυνάμωνε και με μάλωνε, πότε ψιθύριζε τρυφερά και με χάιδευε.
"Να μην ξοδεύεσαι σε ανθρώπινες λογικές, αυτές κατέστρεψαν την ψυχή, μη γίνεσαι μάζα, o κάθε δικός μου ζωντανός οργανισμός είναι μοναδικός. Κι εσύ είσαι κομμάτι μου. Μη χάνεσαι στην άσφαλτο του πολέμου. Να θυμάσαι ότι ζεις ένα θαύμα"......
Κοίταξα δϊπλα μου, μακριά τον ορίζοντα, πάνω το γαλάζιο ουρανό, τα φανερά και τα κρυμμένα. Δεν έβλεπα τίποτα άλλο. Μόνο την Άνοιξη.
22 Απριλίου 2018
Ερχόταν από μακριά αυτή η φωνή, μου μιλούσε λες και είμαι παιδί. Πότε δυνάμωνε και με μάλωνε, πότε ψιθύριζε τρυφερά και με χάιδευε.
"Να μην ξοδεύεσαι σε ανθρώπινες λογικές, αυτές κατέστρεψαν την ψυχή, μη γίνεσαι μάζα, o κάθε δικός μου ζωντανός οργανισμός είναι μοναδικός. Κι εσύ είσαι κομμάτι μου. Μη χάνεσαι στην άσφαλτο του πολέμου. Να θυμάσαι ότι ζεις ένα θαύμα"......
Κοίταξα δϊπλα μου, μακριά τον ορίζοντα, πάνω το γαλάζιο ουρανό, τα φανερά και τα κρυμμένα. Δεν έβλεπα τίποτα άλλο. Μόνο την Άνοιξη.
22 Απριλίου 2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου