17 Απρ 2018

Η σκεπτόμενη Άνθρωπος


Όλη μέρα διάβαζε κι έγραφε. Το ηλιοβασίλεμα ήταν κάθε μέρα στην αγαπημένη της πέτρα. Δίπλα στη θάλασσα. Αφιέρωνε αυτή την ώρα μόνο να σκέπτεται. Και να φαντάζεται μακρινές εικόνες, πέρα από τον ορίζοντα του πεπρωμένου. Ζωγράφιζε κύκλους στην άμμο. Παράλληλους. Στο κέντρο ο Άνθρωπος. Δέχεται και εκπέμπει. Μετά έβαζε τον αγκώνα της στο πόδι και την παλάμι της στο σαγόνι. Σαν τον Σκεπτόμενο του Ροντέν.
Στη τσάντα της είχε πάντα "το βιβλίο της ανησυχίας" του Πεσσόα. Πεπερασμένο ημερολόγιο η ζωή. Χρυσές ελιές, χρυσή θάλασσα, τούτο το ανοιξιάτικο βράδυ.
Έτσι ξαφνικα πέταξε τη ζακέτα που είχε στους ώμους. Το σκέφτηκε δευτερόλεπτα. Μέσα Απρίλη. Η πολλή σκέψη κουράζει.
Έβγαλε όλα τα ρούχα της και έπεσε στη θάλασσα.
Τη βλέπω μακριά στη θάλασσα να παίζει μ' ένα δελφίνι. Μισή στο θαλασσινό νερό, μισή στο χρυσαφένιο ηλιοβασίλεμα.



17 Απριλίου 2018

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου