Η Pax

Είδα την Pax να έρχεται από μακριά. Όπως τρέχουν κάτι άλογα σε πράσινα λειβάδια περισπούδαστων σκηνοθετών. Στην αρχή δεν τη γνώρισα. Όταν έφτασε κοντά μου σταμάτησε απότομα. Φορούσε ακόμα στο λαιμό εκείνη τη δεκάρα που της έδωσα όταν χωρίσαμε. Ύστερα άνοιξα την αγκαλιά μου, κρατήθηκε στο λαιμό μου χιλιάδες φιλιά. Μετά κυλιστήκαμε στο χώμα. Τα άκοπα νύχια της με γέμισαν γρατσουνιές. Το αίμα μου τρέχει ακόμα. Τώρα κοιταζόμαστε σαν αθλητές που μόλις τερμάτισαν μαραθώνιο.
Μόνο κοιταζόμαστε. Η Pax κουνάει την ουρά της.
Με την Pax γνωριστήκαμε στο βουνό, πολλά χρόνια πριν. Τότε που οι ξένοι κατακτητές άρχισαν να διαλύουν τη χώρα μας και τις ζωές μας. Πολλοί έφυγαν στο εξωτερικό να βρουν δουλειά επιβίωσης και άλλοι πήραν τα βουνά και τα λαγκάδια, όπως εγώ. Τότε ήταν ένα χάος η χώρα. Σήμερα άλλοι λένε ότι είναι μισό χάος και άλλοι πως είναι δυό φορές χάος. Τέλος πάντων το χάος είναι δουλειά των αστροφυσικών.
Με την Pax αγαπηθήκαμε. Όσο έμεινα αυτοεξόριστος στο βουνό. Μέρα νύχτα μαζί στα εύκολα και τα δύσκολα του βουνού.
Μετά εγώ έφυγα. Εκείνη γεννημένη ελεύθερη έμεινε.
-Πως με βρήκες τη ρώτησα;
-Όπως ο Κροάτης πελαργός βρίσκει, την ανήμπορη να ταξιδέψει χιλιόμετρα, πελαργίνα, κάθε άνοιξη, είπε.
-Πεινάς;
-Μετά απο τόσα μερόνυχτα δρόμο;
Ανοίξαμε την τσάντα και μοιραστήκαμε το φαί.
Ποιό έξυπνο, αλληλέγγυο, ειρηνικό σκυλί απ' την Pax δεν συνάντησα.

12 Απριλίου 2018