" Όποιος έναν άνθρωπο σκοτώνει, είναι ο ίδιος προ πολλού σκοτωμένος".
Και συνέχισε να με κοιτά στα μάτια. Σιώπαινα, ντράπηκα για το ανθρώπινο είδος.
" Όποιος σκοτώνει ένα ζώο, ένα πουλί, ένα έμψυχο ον, ποτέ του δεν αγάπησε. Συμπεριφέρεστε στη φύση λες και σας ανήκει. Ζήτε σαν να είσαστε αθάνατοι, καταστρέφοντας τα πάντα στο λιγοστό χρόνο ζωής σας. Γεμίσατε με χημικά δηλητήρια τον Θεσσαλικό κάμπο, μολύνατε τα ποτάμια και τις θάλασσες. Φτιάξατε απάνθρωπες πόλεις με άσφαλτο και τσιμέντο, με σπίτια φυλακές. Ίδιοι με τις μηχανές που φτιάχνετε γίνατε. Αναίσθητοι"
Σιώπαινα, τι να πω;
Η Pax τα έλεγε σοβαρά, ούτε μια φορά δεν κούνησε την ουρά της.
" Υπερασπίζεστε ένα σύστημα που γεννάει όλα τα κακά. Προπληρωμένη η δημοκρατία σας. Ανθρωπάκια δούλοι του χρήματος. Όλα αρχίζουν και τελειώνουν εκεί. Δουλεύετε για τον πόλεμο, επικαλούμενοι την ειρήνη. Και αν εσείς είστε αυτοκαταστροφικοί την πληρώνει όλο το φυτικό και ζωικό βασίλειο της γης. Μιλάτε για μέλλον. Ποιό μέλλον;"
Η Pax δεν στόλιζε τα λόγια της σαν τους ποιητές.
" Πάω ξανά στο βουνό, μέσα στη φύση" είπε. Κι έφυγε με αργά βήματα. Ούτε με χαιρέτησε.
Την είδα μόνο στο βάθος του χωματόδρομου να κουνάει την ουρά της.
16 Απριλίου 2018
Και συνέχισε να με κοιτά στα μάτια. Σιώπαινα, ντράπηκα για το ανθρώπινο είδος.
" Όποιος σκοτώνει ένα ζώο, ένα πουλί, ένα έμψυχο ον, ποτέ του δεν αγάπησε. Συμπεριφέρεστε στη φύση λες και σας ανήκει. Ζήτε σαν να είσαστε αθάνατοι, καταστρέφοντας τα πάντα στο λιγοστό χρόνο ζωής σας. Γεμίσατε με χημικά δηλητήρια τον Θεσσαλικό κάμπο, μολύνατε τα ποτάμια και τις θάλασσες. Φτιάξατε απάνθρωπες πόλεις με άσφαλτο και τσιμέντο, με σπίτια φυλακές. Ίδιοι με τις μηχανές που φτιάχνετε γίνατε. Αναίσθητοι"
Σιώπαινα, τι να πω;
Η Pax τα έλεγε σοβαρά, ούτε μια φορά δεν κούνησε την ουρά της.
" Υπερασπίζεστε ένα σύστημα που γεννάει όλα τα κακά. Προπληρωμένη η δημοκρατία σας. Ανθρωπάκια δούλοι του χρήματος. Όλα αρχίζουν και τελειώνουν εκεί. Δουλεύετε για τον πόλεμο, επικαλούμενοι την ειρήνη. Και αν εσείς είστε αυτοκαταστροφικοί την πληρώνει όλο το φυτικό και ζωικό βασίλειο της γης. Μιλάτε για μέλλον. Ποιό μέλλον;"
Η Pax δεν στόλιζε τα λόγια της σαν τους ποιητές.
" Πάω ξανά στο βουνό, μέσα στη φύση" είπε. Κι έφυγε με αργά βήματα. Ούτε με χαιρέτησε.
Την είδα μόνο στο βάθος του χωματόδρομου να κουνάει την ουρά της.
16 Απριλίου 2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου