10 Απρ 2018

Του μεσημεριού


Ανοίγουν τις πετσέτες με το φαί και στρώνουν καταγής το τραπέζι τους. Ζυμωτό ψωμί, ελιές και τυρί. Ένα ποτήρι κόκκινο κρασί και μια ευχή. Να είσαι γερός. Δεν έχουν καιρό για αρρώστια.
Κάτω απ' τον ίσκιο της λεύκας ακούς χωρατά και γέλια. Λένε για τα αγόρια τους που έγιναν άντρες. Κόρες που γέννησαν εγγόνια.
Πόσο απλή η ζωή και η ετυχία! Ένα χαμόγελο, ένα γέλιο, μια προσευχή. Ο κάμπος γιομίζει αγάπη.
Αλλού οι άνθρωποι φτιάχνουν όπλα, όπλα παντός καιρού, ντύνονται ετοιμοπόλεμοι με στολές παραλλαγής.Ετοιμοπόλεμοι. Γιομίζει μίσος το φαράγγι του κόσμου.
Οι άνθρωποι κάτω απ' τη λεύκα πίνουν την τελευταία γουλιά ο ένας απ' το ποτήρι του άλλου. Πιάνουν το τσαπί και το λισγάρι και ονειρεύονται έναν μικρό παράδεισο στη γη. Και δίνονται. Δίνονται σε ότι αγαπάνε.


10 Απριλίου 2018

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου