Ισορρόπησα χτες, μέσα στην υψηλή τέχνη της αποτυχίας. Καρφώθηκα στο βιβλίο του, "εκεί όπου μπορώ πάντα να λέω εμείς, ανεμπόδιστα" Βαγγέλης Ραπτόπουλος.
Αργά το βράδυ, αφέθηκα στη γλώσσα των συνθημάτων της επικαιροποιημένης πολιτικής, στα γνωστά πάνελ που ο ένας μιλάει πάνω στον άλλο, για μια χούφτα ψήφους παραπάνω. Τα κατάφερα να τους βλέπω με τη ματιά του φίλαθλου, που δεν υποστηρίζει καμία ομάδα. Το σύνθημα ήταν, όχι στη βία, κάτι σαν τις αναλύσεις των επεισοδίων των γηπέδων το βράδυ της Κυριακής.
Μια άλλη νυχτερινή βία κατάφερε να με εκνευρίσει, χαράματα στις τρεις. Ο μπαμπάς πάντρευε στη γειτονιά το θρεφτάρι του, κορίτσι πράμα έδωνε στο γαμπρό, να μη βουήξουν τα γυφτοστσιφτετέλια; Εδώ πρέπει να το μάθει όλος ο ντουνιάς, ντιμπιντάι, ντιμπιντάι.(την πηδάει; την πηδάει;), κάτι τέτοιο ακούγεται κατά συρροή εβδομάδας, στα γαμιάτικα των νεοελλήνων μέχρι πρωίας. Εμείς είμαστε και κανένας άλλος.
Το ίδιο σύνθημα παίζει και στα πάνελ αυτό τον καιρό. Αυτοί είναι και κανένας άλλος. Ο λαός δεν είναι πουθενά.
Παλιοφασισταριό η μία, παλιοκομούνι ο νταβατζής. Πάλι καλά που δεν ήταν και ο δημαρίτης Ψαριανός, να πει εκείνο το σώπα καλέ.
Αν δεν μπεις στον υπόκοσμο της νύχτας, δεν κατάλαβες τίποτα μέσα στις θεωρίες της μέρας. Τη μέρα φοράμε τις μάσκες, τη νύχτα πέφτουν. Μπίζνες με φούντες.
Ο δημοσιογράφος στρογγυλεύει τις πάσες του, το προηγούμενο βράδυ στον μειλίχιο ναζιστή μασκοφόρο. Αυτά δεν είναι χιτλερικά, είναι αρχαιοελληνικά, εμείς για το λαό δουλεύουμε, για τη φυλή, κουβέντα για τη οδό Φυλής.
Ρε μπας και είμαι και λίγο φασίστας, αναρωτιέμαι κάποια στιγμή και κάνω ενός λεπτού ψυχανάλυση, να ηρεμήσω.
Την άλλη μέρα συζητάμε όλοι, για τη βία των άλλων. Για τη δική μας βία, πάλι κουβέντα δεν λέμε.
Ο βιασμός της ελληνικής δημοκρατίας έχει συντελεσθεί εδώ και χρόνια, βία έσπειρες βία θα θερίσεις από τους κασιδιάρηδες. Δεν χρειάζεται και πολύ μυαλό να καταλάβεις.
Ούτε είχα σκοπό να ασχοληθώ με την βία, την οποία την βιώνουμε κατ' εξακουλούθηση, απ’ τα χουντοκάναλα της αρπαχτής.
Από ένα κράτος και από ένα λαό που ανέχεται, συνένοχα.
Αλλά ένοιωσα την ίδια βία, μόλις ήρθα το απόγευμα και είδα στην ινερνοεποικινωνία, τα λαϊκ "φίλων", κάτω από την ανακοίνωση της χρυσής αυγής. Δεν είναι η πρώτη φορά. Η Δικτατορία των λαϊκ είναι εδώ, από τότε που είμαστε κι εμείς.
Απ’ τη μια λαϊκ, στη κατεύθυνση της αριστεράς και απ’ την άλλη λαϊκ στους φασίστες. Λαϊκ. να είναι και ότι νάνε.
Ζούμε την ανισορροπία του τρόμου.
Ταξιδευτής
8 Ιουνίου 2012
Αργά το βράδυ, αφέθηκα στη γλώσσα των συνθημάτων της επικαιροποιημένης πολιτικής, στα γνωστά πάνελ που ο ένας μιλάει πάνω στον άλλο, για μια χούφτα ψήφους παραπάνω. Τα κατάφερα να τους βλέπω με τη ματιά του φίλαθλου, που δεν υποστηρίζει καμία ομάδα. Το σύνθημα ήταν, όχι στη βία, κάτι σαν τις αναλύσεις των επεισοδίων των γηπέδων το βράδυ της Κυριακής.
Μια άλλη νυχτερινή βία κατάφερε να με εκνευρίσει, χαράματα στις τρεις. Ο μπαμπάς πάντρευε στη γειτονιά το θρεφτάρι του, κορίτσι πράμα έδωνε στο γαμπρό, να μη βουήξουν τα γυφτοστσιφτετέλια; Εδώ πρέπει να το μάθει όλος ο ντουνιάς, ντιμπιντάι, ντιμπιντάι.(την πηδάει; την πηδάει;), κάτι τέτοιο ακούγεται κατά συρροή εβδομάδας, στα γαμιάτικα των νεοελλήνων μέχρι πρωίας. Εμείς είμαστε και κανένας άλλος.
Το ίδιο σύνθημα παίζει και στα πάνελ αυτό τον καιρό. Αυτοί είναι και κανένας άλλος. Ο λαός δεν είναι πουθενά.
Παλιοφασισταριό η μία, παλιοκομούνι ο νταβατζής. Πάλι καλά που δεν ήταν και ο δημαρίτης Ψαριανός, να πει εκείνο το σώπα καλέ.
Αν δεν μπεις στον υπόκοσμο της νύχτας, δεν κατάλαβες τίποτα μέσα στις θεωρίες της μέρας. Τη μέρα φοράμε τις μάσκες, τη νύχτα πέφτουν. Μπίζνες με φούντες.
Ο δημοσιογράφος στρογγυλεύει τις πάσες του, το προηγούμενο βράδυ στον μειλίχιο ναζιστή μασκοφόρο. Αυτά δεν είναι χιτλερικά, είναι αρχαιοελληνικά, εμείς για το λαό δουλεύουμε, για τη φυλή, κουβέντα για τη οδό Φυλής.
Ρε μπας και είμαι και λίγο φασίστας, αναρωτιέμαι κάποια στιγμή και κάνω ενός λεπτού ψυχανάλυση, να ηρεμήσω.
Την άλλη μέρα συζητάμε όλοι, για τη βία των άλλων. Για τη δική μας βία, πάλι κουβέντα δεν λέμε.
Ο βιασμός της ελληνικής δημοκρατίας έχει συντελεσθεί εδώ και χρόνια, βία έσπειρες βία θα θερίσεις από τους κασιδιάρηδες. Δεν χρειάζεται και πολύ μυαλό να καταλάβεις.
Ούτε είχα σκοπό να ασχοληθώ με την βία, την οποία την βιώνουμε κατ' εξακουλούθηση, απ’ τα χουντοκάναλα της αρπαχτής.
Από ένα κράτος και από ένα λαό που ανέχεται, συνένοχα.
Αλλά ένοιωσα την ίδια βία, μόλις ήρθα το απόγευμα και είδα στην ινερνοεποικινωνία, τα λαϊκ "φίλων", κάτω από την ανακοίνωση της χρυσής αυγής. Δεν είναι η πρώτη φορά. Η Δικτατορία των λαϊκ είναι εδώ, από τότε που είμαστε κι εμείς.
Απ’ τη μια λαϊκ, στη κατεύθυνση της αριστεράς και απ’ την άλλη λαϊκ στους φασίστες. Λαϊκ. να είναι και ότι νάνε.
Ζούμε την ανισορροπία του τρόμου.
Ταξιδευτής
8 Ιουνίου 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου