Όλη η ομορφιά και όλη η ασχήμια

Αυτός ο Άνθρωπος ξυπνάει στις 4.30 το πρωί και περπατάει. Ψηλός, γυμνασμένος, συνταξιούχος αστυνομικός, γύρω στα 60. Αλλάζουμε ένα γειά, την ώρα που αυτός γυρίζει κι εγώ φεύγω για τη δουλειά ή κάτι για το κρύο το χειμώνα ή για τη ζέστη το καλοκαίρι. Δεν ξέρω τη μέρα του, αλλά σίγουρα είμαστε σε άλλους κόσμους. Τον είδα ξημερώνοντας σήμερα όταν βγήκα στη βεράντα να ξεϊδρώσω, η σάουνα του σπιτιού με ξύπνησε. Συνήθως όταν δεν έχουμε να πούμε τίποτα με κάποιον μιλάμε για τον καιρό. Ο καιρός σπάει την αμηχανία ή ταυτολογούμε τις πράξεις μας.
Πόσες φορές δεν του είπα, περπατάς; Πας για δουλειά, αυτός; Μετά λέμε: άντε γειά. Ένα γειά που ή το λες απ΄ την αρχή και ξεμπλέκεις ή μπαίνεις σε ανόητες κουβέντες .

Έμεινα λίγη ώρα στη βεράντα. Τι μπορεί να κάνει αυτός ο άνθρωπος στη ζωή του, απ΄ τα 50 στη σύνταξη; Τόσα χρόνια, ποτέ από περιέργεια δεν ρώτησα, ούτε αυτός για μένα, ξέρει, δεν ξέρει, ποιός νοιάζεται;

Τον φαντάστηκα ανέμελο, αβασάνιστο, περπατάει για την υγεία του, δεν καπνίζει, δεν πίνει, (είμαι σίγουρος), δεν ενοχλεί κανέναν, έχει την σύνταξή του, ίσως έχει κάποιο κήπο, κάποιο εγγόνι που μεγαλώνει, ιδέα δεν έχω. Τον βλέπω πάντα χαμογελαστό.

Είμαι ακόμα σίγουρος ότι ψηφίζει νδ, πάει στην εκκλησία, ο τρόπος που ντύνεται, το μαύρο μεγάλο opel αυτοκίνητο που οδηγεί,- κάποιες φορές νομίζω ότι κάποιο επίσημο πρόσωπο ήρθε στη γειτονιά.

Αυθαίρετες σκέψεις για έναν άνθρωπο που δεν μίλησα μαζί του ποτέ, θα μου πεις. Όμως λέμε είκοσι χρόνια γειά και για τις προβλέψεις τις ΕΜΥ. Από κει βγάζω τα συμπεράσματα μου. Με αυθαίρετη σιγουριά. Και η ΕΜΥ πόσες φορές δεν πέφτει έξω. Αλλά επιμένω στη φαντασία μου, -ότι πέφτω μέσα.

Αλλιώς, μια φορά δεν θα με ρώταγε για τη δουλειά μου, τι σημασία έχει ότι εγώ δεν τον ρώτησα ποτέ.

Φύσαγε ένα δροσερό αεράκι ξημερώνοντας στη βεράντα, ο κόσμος κοιμόταν, η πόλη χάραζε μια γλυκιά ηρεμία. Λες και όλα τα διέκρινε η ισορροπία της ομορφιάς. "Ποιός ξέρει, ο καθένας κουβαλάει ένα σταυρό μέσα του''. Μου είχε πει στο σούπερ μάρκετ, το γλυκό ερωτικό βλέμμα, που αφήνει να κρέμεται με τρόπο μια λοξοειδής τούφα ξανθά μαλλιά στο ζωγραφιστό πρόσωπό της, την ώρα που έκοβε το κασέρι σε φέτες.

Μόλις βγαίνει ο ήλιος, φαίνονται οι ατέλειες. Όλη η ομορφιά και όλη η ασχήμια.

Ταξιδευτής
26 Ιουνίου 2012

Η μεταξοτυπία είναι του:
ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΩΤΣΟΣ
δρομέας - 2008 | μεταξοτυπία, 70x49cm