5 Ιουν 2012

Ψωμί και τριαντάφυλλα

Αν δεν αφήσουμε πίσω ότι μας οδήγησε στην καταστροφή, δεν υπάρχει ελπίδα.
Τα κόμματα που μας οδήγησαν  εδώ, πασοκ και νδ κυβερνώντας επί 38 συναπτά έτη τη χώρα, καταδικάστηκαν στη συνείδηση του λαού. Αν ακόμα διατηρούν κάποιο ποσοστό επιρροής, μέσα από  τις άναρθρες κραυγές τους, είναι ολοφάνερο ότι οφείλεται στους εξαγορασμένους ψηφοφόρους τους και σε όσους ποντάρουν στο παιχνίδι της διαπλοκής και της κερδοσκοπίας. Ούτε ο λόγος τους, ούτε η σημερινή πρακτική τους, μετά από ένα εγκληματικό παρελθόν μπορεί να έχει την παραμικρή βαρύτητα. Η εικόνα του δολοφόνου που ισχυρίζεται στο δικαστήριο, ότι θα αναστήσει το θύμα του, -αθωώστε με κύριε πρόεδρε ή άλλως ψηφίστε  με να αγιάσω!
Το παιχνίδι είναι στημένο και στα μέτρα τους ραμμένο, τελείωσε.
Ο Σύριζα είναι ένας καινούριος δρόμος, δύσκολος, ανηφορικός, αλλά  είναι ένας καινούριος δρόμος που μας προκαλεί και μας προσκαλεί να περπατήσουμε όλοι μαζί.
Ο Σύριζα είμαστε όλοι εμείς, που είχαμε χαθεί στο λαβύρινθο. Μόλις είδαμε την πρώτη αχτίδα φωτός τρέξαμε, πιαστήκαμε χέρι χέρι, να ανεβούμε αυτή την ανηφόρα.
Δεν μας υποσχέθηκε τίποτα, παρά αυτό το λίγο φως μες το θεοσκότεινο δαιδαλώδες υπόγειο. Από μας εξαρτάται να βγούμε στο ξέφωτο.
Εδώ οι  σκοταδιστές άρχισαν τις τρικλοποδιές. Και καλά οι δαίμονες του κακού, διαχειριστές της κόλασης του λαού. Αυτούς τους αναγνωρίζεις και τους παλεύεις, με όση δύναμη έχεις. Εκείνα τα ύπουλα φίδια να φοβάσαι περισσότερο. Φορέστε μπότες και ας είναι καλοκαίρι, παραμονεύει το δηλητήριο τους, κρυμμένα μες τα αγκάθια που τα παρουσιάζουν για  τριαντάφυλλα.
Χρόνια ολόκληρα ψάχνουμε μια άλλη κοινωνία και τώρα που ανηφορίζουμε, τα ερπετά ξεπετάχθηκαν από παντού, η αλητεία δεν  έχει χρώμα, εν τη γενέσει της πρέπει να συνθλίβεται . Αλλιώς πάλι λάθος δρόμο θα πάρουμε, κάνοντας ένα ύπουλο κύκλο θα επανέλθουμε στο σκοτεινό κελί.
Ένα απ’ αυτά Γρήγορα μεταμορφώθηκε σε  Ψαριανό σκορπιό.  Κι εκεί που  προχωρούσαμε δάγκωνε τους συντρόφους του.
Το στόμα του έβγαζε χυδαίες γλώσσες, παραπλανητικές φιγούρες, αστείες γκριμάτσες, σιώπα καλέ, σερνόταν ανάμεσα στο πλήθος ερπετικά, εκπροσωπώντας  την πονηρή αλεπού -που θα σας οδηγήσει στο στόμα του λύκου πάλι. Όλοι κατάλαβαν.
Όλοι μας καταλάβαμε ότι ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με τριαντάφυλλα, για το ψωμί που ονειρευόμαστε…

Ψωμί και τριαντάφυλλα, έγραφε με μεγάλα γράμματα, ο παλιός τοίχος του.

Τα τριαντάφυλλα  όμορφα μυρίζουν, αλλά τα αγκάθια τους τρυπάνε την ψυχή, όταν τρυφερά δεν τ’ αγγίζεις με τα μάτια σου.
Και το ψωμί για να μπει μπουκιά στο στόμα, ξεκινάει από ένα σπόρο σ’ ένα μαραθώνιο χωράφι ελπίδας.
Προσοχή στα ζιζάνια.
Θέλουμε τη σοδειά για το λαό.


Ταξιδευτής
5 Ιουνίου 2012

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου