29 Ιουν 2012

Οι τελευταίοι σπαραγμοί της ιστορίας

Κάποτε λέγαμε ότι οι πάγκοι και τα ράφια των βιβλιοπωλείων, είναι απ’ τους εναπομείναντες τόπους έκφρασης της δημοκρατίας. Κι αυτό σαν αποτέλεσμα της άμεσης συμμετοχής και της ελεύθερης επιλογής του αναγνώστη-πολίτη.
Με τη βιομηχανοποίηση του τρόπου παραγωγής του βιβλίου και την ασύδοτη ποσοτική παραγωγή, σε βάρος της ποιοτικής- αυτό το λέγειν ακυρώθηκε κάτω απ’ το βάρος και τον όγκο της υπέρ-προσφοράς, υπέρ-πληροφόρησης, υπέρ- κατανάλωσης και όλων των βλαβερών υπέρ-.
Τα παλιά άρλεκιν των περιπτέρων, μαζί με τα καινούρια ιλουστρασιόν εξώφυλλα των κυρίων -των βορείων προαστίων πλημμύρισαν και καταπλάκωσαν αυτό που ονομάζουμε λογοτεχνία. Το περιτύλιγμα να είναι φαντεζί, ποιός νοιάζεται για το περιεχόμενο.
Το πρόβλημα της υπερ-πληροφόρησης, κατέληξε στην παραπληροφόρηση στον σύγχρονο κόσμο. Σε όλα τα επίπεδα. Μια κάποια μορφή δικτατορίας- μας έκατσε στο σβέρκο και στο μυαλό μας.
Κι ενώ δεν έχουμε διαβάσει π.χ τα εκατό διαχρονικά κλασικά μυθιστορήματα όλων των εποχών, διαβάσαμε εκατοντάδες ροζ και μπλε ιστορίες.
Ρούχα μαζί που πλύθηκαν κι έχουνε γίνει ροζ.
Τούτο το σχόλιο όμως, δεν έχει θέμα το τι συνέβηκε στο χώρο του βιβλίου. Χρειάζονται πολλές σελίδες να ειπωθούν και να αναλυθούν οι δρόμοι που μας οδήγησαν ως εδώ και δεν ευθύνεται μόνο η κρίση. Ίσα ίσα σε περιόδους κρίσης θα περίμενε κανείς, ότι ο κόσμος θα έψαχνε λύτρωση στις τέχνες. Και στο βιβλίο- κατάθεση. Αυτό προϋποθέτει την μη προΰπαρξη της εποχής φρου φρού κι αρώματα. Εξ άλλου τα φρου φρου, έφεραν την οικονομική κρίση και τα αρώματα τη δυσοσμία. Η δυσοσμία, το μνημόνιο και το μνημόνιο την ολίγη ανεργία και ολίγη ύφεση, στο κατά Σαμαρά ευαγγέλιο. Υποσχέθηκε βέβαια ότι τώρα είμαστε καλά παιδιά, ελάτε να παίξουμε πάλι.
Ναι, αν οι κρατικοδίαιτες εφημερίδες, τηλεοράσεις, ραδιόφωνα σωπαίνουν, επειδή πρέπει να σωπάσουν να πάει καλά το αλισβερίσι, το ιντερνέτ δεν μπορούν να το ελέγξουν. Από κει θα βρουν το διάβολό τους.
Τα blogs, το φεις, το twitter, είναι πια χώροι ελεύθερης διακίνησης ιδεών. Εμπεριέχουν το πάζλ της κοινωνίας. Εμπεριέχουν βέβαια και τη βλακεία του καθενός. Αλλά δεν εμπεριέχουν την διαπλοκή και την αρρώστια, στο σαρκίο της ανυποψίαστης μάζας. Εκεί γίνεται η αλληλεπίδραση πια. Κι εκεί είναι δύσκολο να διαμορφώνουν κατά το δοκούν συνειδήσεις.
Είμαστε στο τέλος των εφημερίδων και στην πτώση των καναλιών. Είμαστε στην αρχή ενός καινούριου κόσμου, όπου οι νέοι τον θεωρούν αυτονόητο.
Από κει θα γεννηθεί και το καινούριο. Το παλιό ήδη έχει πεθάνει. Οι τελευταίοι σπαραγμοί της ιστορίας.


Ταξιδευτής
29 Ιουνίου 2012


1 σχόλιο:

  1. μπαραβο ταξιδευτη! Τα καταφερες και εφτιαξες πανεμορφα, το δικο σου μπλοκ!
    "Το παλιό ήδη έχει πεθάνει.."

    ΑπάντησηΔιαγραφή