28 Ιουν 2012

Η πρέζα

Έτσι έμπλεξα κι εγώ με την πρέζα Ευάγγελε. Απεξαρτήθηκα πριν από έξι χρόνια. Από το 76 και μετά άρχισα να διαβάζω Ελευθεροτυπία, την εφημερίδα των συντακτών. Μέχρι το κόκαλο. Μετά ο ιός εξαπλώθηκε μέσα μου. Το Σάββατο τα Νέα. Την Κυριακή το Βήμα. Κάποιες φορές και την Καθημερινή. Πότε την Αυγή.
Λόγω επαγγελματικής διαστροφής. Οι σελίδες των βιβλίων, αλλά και τα πρωτοσέλιδα που την άλλη μέρα ακύρωναν το προηγούμενο. Εκτός από το Ριζοσπάστη που έμεινε σταθερός, έβαζε κάθε μέρα το ίδιο. Αλλά εγώ δεν τον διάβαζα ποτέ, κυνηγούσα τα φρέσκα νέα. Αν βάλεις και μερικά περιοδικά όπως, το αντί, διαβάζω κλπ.. είναι να απορείς πότε προλάβαινα να διαβάσω. Κι έτσι έμεινα αγράμματος.
Δεν στο κρύβω, ότι πολλές φορές ένοιωθα την απόλυτη ξεφτίλα μέσα μου, διαβάζοντας σελίδες σαν αυτές που στιβάρουν τα κομμωτήρια στα τραπεζάκια της αναμονής. 
Ποιός είπε, ο η τέταρτη εξουσία δεν καλλιεργούσε σκουλήκια στο έδαφος;
Είναι η ίδια ιστορία με τη δικιά σου, αλλά δεν είχε μόνο ένα κουμπί, είχε πολλά χρατς χρατς, όπως ο θόρυβος του ποντικιού σε αποθήκη χαρτικών.
Εγώ μίλησα για ένα πρωτόγονο νησί, χωρίς τις παιδικές ασθένειες,- που κουβαλάμε μια ζωή.
Εγώ μίλησα να πρωταγωνιστήσουμε, να μη μείνουμε θεατές από τον καναπέ.
Είπες ότι στη γη, εκεί πατάς χώμα, εκεί καρπίζει η ζωή.
Κι εγώ συμφώνησα. Έστω κι αργά.

Ταξιδευτής
28 Ιουνίου 2012



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου