Νυχτερινή πορεία

Καθαρό δροσερό αεράκι κατέβαινε απ’ το βουνό. Πάνω τ’ αστέρια άχνιζαν με φως τον ουρανό. Το φεγγάρι γεμάτο, άνοιγε δρόμο.
Ως το πρωί έπρεπε να φθάσουμε στην κορυφή. 2.150 μέτρα. Εκεί ήταν το καταφύγιο.
Είχαμε στον ώμο ένα σακίδιο, ένα παγούρι με νερό στη μέση και μια ελπίδα. Ότι θα τη συναντήσουμε.
.........

Τι θα συναντήσουμε;
Ποιοι ήμασταν;
Πόσοι ήμασταν;

Δεν ξέρω.

Μόνο περπατούσαμε. Είχαμε περάσει τον ματωμένο από μάχες κάμπο. Ένα δέντρο σκιά μέσα στη νύχτα, φορτωμένο με τις ανάσες των πουλιών.
Από μακριά αλυχτούσε ένα σκυλί. Ένα κουδούνι έκανε σινιάλο.
Όλα μας οδηγούσαν στην κορυφή.
Μες τη νύχτα.

Ταξιδευτής
3 Ιουλίου 2012