20 Ιουλ 2018

Μη φύγουμε λειψοί


Ονειρευτήκαμε την ομορφιά και συναντήσαμε την ασχήμια. Δεν λογαριάσαμε σωστά τους παλιούς χρόνους, τη σκλαβιά ως το 21, τους φασίστες Γερμανούς το 40, εμφύλιο και δικτατορίες. Νομίσαμε ότι ανήκουν οι πόλεμοι στην ιστορία και πως το τέρας ημέρωσε. Πόσο λάθος κάναμε!
Σαν τώρα θυμάμαι τη νιότη μου να χαμογελά σ' έναν καινούριο κόσμο. Κάτι πήγε να γίνει. Δεν έγινε τίποτα άλλο, παρά μια ακόμα πιο επικίνδυνη βαρβαρότητα. Αργοπεθαίνουν οι άνθρωποι κι εγώ μαζί τους. Τα χαμόγελα στη ζωή σκοτώνονται αυτόματα πια, τα όνειρα κουρελιάζονται μαζί με τα ιδανικά, γερνάνε τα σώματα πριν ανθίσουν. Πέφτουν απροστάτευτα τα πέτρινα γεφύρια που ομόρφυναν την καλημέρα των φυσικών ανθρώπων. Φυλάξου τώρα απ' τις θανατηφόρες ταχύτητες, αφήνουν πίσω άρρωστα πλάσματα, ζώα και φυτά. Σ'ένα μήνα σφάζουν τα κοτόπουλα, ο κάμπος γεμάτος χημικά, θερίζει ο καρκίνος τη σοδειά των ανθρώπων. Τραστ και τραπεζίτες με όπλα σύγχρονα και αθόρυβα πυροβολούν σε κάθε γωνιά. Για την ανάπτυξη, για το καλό μας. "Ρίξτε παντού χημικά, να κερδίσετε, να κερδίσουμε. Αν πάθετε κάτι εμείς αναπτύξαμε την Ιατρική, εμείς θα βρούμε φάρμακο για τον καρκίνο. Έξ άλλου γίναμε πολλοί, ή πόλεμο τρίτο και παγκόσμιο θα κάνουμε ή θα σας σκοτώνουμε κατά ρυπάς. Βέβαια έχετε και τη λύση της αυτοκτονίας, αν δεν αντέχετε, παραδοθείτε. Το σύστημά μας προσφέρει επιλογές".
Όταν μου είπαν όλα αυτά, τους είπα ευχαριστώ για τις επιλογές που μου δίνουν, βεβαίως η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα, συμφώνησα μαζί τους, τρομάρα μου!
Τους είπα, αν και είμαι απέναντι στην αυτοκτονία, δεν έχω άλλη επιλογή, αποφάσισα στα 109 την αυτοκτονία μου. Πενήντα χρόνια ακόμα τα θέλω για τα απραγματοποίητα όνειρα. Μη φύγουμε λειψοί.




20 Ιουλίου 2018

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου