Ο κόσμος θέλει τους δυνατούς, εγώ τους αδύναμους. Αυτούς που δεν έχουν να σου δώσουν ούτε εφήμερη δόξα, ούτε υποσχέσεις. Κρατάν μόνο ένα ποτήρι κρασί κι ένα λουλούδι του κήπου. Μεθάνε με τα όνειρα μιας μακρινής ουτοπίας.
Ο κόσμος θέλει τις γιορτές, εγώ τις καθημερινές. Πλήξη και μελαγχολία οι ατέλειωτες γιορτές ανούσιων ευχών. Η δημιουργία είναι η μόνη γιορτή της φύσης.
Ο κόσμος θέλει χειρολαβές και ομπρέλες, εγώ δρόμους ανοιχτούς να περπατήσω. Ποιά θρησκεία, ποιός πολιτικός σχηματισμός, ποιά φίλαθλη ομάδα, πήγαν λίγο πιο μπροστά τη άμοιρη ανθρωπότητα;
Καίγομαι στον ήλιο της αμφισβήτησης, μούσκεμα στην ουράνια βροχή.
Ο κόσμος θέλει να λέει. Εγώ σταμάτησα να μιλάω. Πολύς θόρυβος για το τίποτα. Πόσο αθόρυβα μεγαλώνουν τα φυτά, μεταμορφώνεται η φύση!
Ο κόσμος θέλει τη λογική, εγώ την τρέλα της ζωής. Η λογική είναι μάνα του πολέμου, λύκαινα που εγκυμονεί συμφέροντα θανάτου, σκοτώνει τη συγκίνηση. Κανένας τρελός ή μεθυσμένος δεν έβλαψε τον κόσμο.
Ο κόσμος θέλει την ασφάλεια του δημοσίου, εγώ περπατώ στην αβεβαιότητα της πρόκλησης. Η πολύ ασφάλεια κρύβει πολύ θάνατο και πρόωρες συντάξεις. Αύριο θα είναι πάντα μια καινούρια μέρα.
Το δικό μου εγώ πολύτιμο, το δικό σου εγώ μοναδικό, δυό βελόνες που υφαίνουν το εμείς. Εμείς δεν έχουμε εγώ πια. Φιλί το κάναμε για τον Άνθρωπο, τη Φύση, για μια Ολάκερη ζωή!
16 Ιουλίου 2018
Ο κόσμος θέλει τις γιορτές, εγώ τις καθημερινές. Πλήξη και μελαγχολία οι ατέλειωτες γιορτές ανούσιων ευχών. Η δημιουργία είναι η μόνη γιορτή της φύσης.
Ο κόσμος θέλει χειρολαβές και ομπρέλες, εγώ δρόμους ανοιχτούς να περπατήσω. Ποιά θρησκεία, ποιός πολιτικός σχηματισμός, ποιά φίλαθλη ομάδα, πήγαν λίγο πιο μπροστά τη άμοιρη ανθρωπότητα;
Καίγομαι στον ήλιο της αμφισβήτησης, μούσκεμα στην ουράνια βροχή.
Ο κόσμος θέλει να λέει. Εγώ σταμάτησα να μιλάω. Πολύς θόρυβος για το τίποτα. Πόσο αθόρυβα μεγαλώνουν τα φυτά, μεταμορφώνεται η φύση!
Ο κόσμος θέλει τη λογική, εγώ την τρέλα της ζωής. Η λογική είναι μάνα του πολέμου, λύκαινα που εγκυμονεί συμφέροντα θανάτου, σκοτώνει τη συγκίνηση. Κανένας τρελός ή μεθυσμένος δεν έβλαψε τον κόσμο.
Ο κόσμος θέλει την ασφάλεια του δημοσίου, εγώ περπατώ στην αβεβαιότητα της πρόκλησης. Η πολύ ασφάλεια κρύβει πολύ θάνατο και πρόωρες συντάξεις. Αύριο θα είναι πάντα μια καινούρια μέρα.
Το δικό μου εγώ πολύτιμο, το δικό σου εγώ μοναδικό, δυό βελόνες που υφαίνουν το εμείς. Εμείς δεν έχουμε εγώ πια. Φιλί το κάναμε για τον Άνθρωπο, τη Φύση, για μια Ολάκερη ζωή!
16 Ιουλίου 2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου