Τα ρόδα μεγάλα πράσινα, τον Σεπτέμβρη θα πάρουν το χρώμα που σ' αρέσει. Και του χυμού τη γεύση.
Οι τριανταφυλλιές γεμάτες τριαντάφυλλα, έψαξα ένα κατακόκινο μπουμπούκι για σένα. Εκείνο που δεν σου χάρισα εκείνη τη μέρα.
Το χορτάρι μεγάλωσε ξανά στον κήπο. Πίνω καφέ και καπνίζω στην αυλή. Ελαφρύ δροσερό αερακι ανεμίζει και μένα, μαζί με τα φύλλα των δέντρων.
Η πόλη είναι άδεια, το είδα όταν πήγα για καφέ. Ναι τα καφέ ανοιχτά είναι πάντα, ο κόσμος μόνο αυτά έχει ανάγκη. Και τα φαρμακεία. Γέμισε η πόλη φαρμακεία.
Απ' το πρωί είμαι ακίνητος. Σήμερα ήταν ευκαιρία, να ζωγραφίσεις το πορτραίτο μου που λες κάθε φορά. Και να μου αδειάσεις το τασάκι, έτσι μια φορά. Βαριέμαι, όλα τα βαριέμαι. Δίπλα μου έχω τα ερωτικά του Νερούντα, μια σταλίτσα βιβλίο. Εξ' άλλου διαβάζω τόσα ποιήματα στο κινητό που νομίζω πως δεν θέλω άλλα. Άλλοι γράφουν, άλλοι αντιγράφουν, χωρίς ποιήματα δεν προχωράει τίποτα φαίνεται. Δεν τα καταλαβαίνω όλα, αλλά αρκεί που ξέρει ο ποιητής. Κάποιες φορές νοιώθω αργόστροφος, παρηγοριέμαι όμως γιατί δεν είχα ποτέ το χρόνο να εντρυφήσω στα βάθη της ποίησης. Φαντάζομαι πόση ποίηση έχουν διαβάσει όσοι γράφουν ποιήματα!
Στα πόδια μου παίζει ένα γατάκι της γειτονιάς. Κυνηγάει μια σαγιονάρα. Είναι χαριτωμένο, όπως όλα τα γατάκια. Ήρθε πάνω μου, δεν μ' αφήνει να γράψω. Παίξε μαζί μου, λέει. Μπορεί να έχει δίκιο.
Ούτε ειδήσεις άκουσα σήμερα. Αύγουστος μήνας. Κι όμως ο απολογισμός είναι τραγικός.
Φοβάμαι όλα αυτά που συμβαίνουν. Κάτι που μοιάζει με ηφαίστειο
Ας αφήσουμε αυτά για τον Σεπτέμβρη.
Μυρίζω το τριαντάφυλλο στο ποτήρι. Μοσχοβολάει μεσημέρι Αυγούστου.
6 Αυγούστου 2018
Οι τριανταφυλλιές γεμάτες τριαντάφυλλα, έψαξα ένα κατακόκινο μπουμπούκι για σένα. Εκείνο που δεν σου χάρισα εκείνη τη μέρα.
Το χορτάρι μεγάλωσε ξανά στον κήπο. Πίνω καφέ και καπνίζω στην αυλή. Ελαφρύ δροσερό αερακι ανεμίζει και μένα, μαζί με τα φύλλα των δέντρων.
Η πόλη είναι άδεια, το είδα όταν πήγα για καφέ. Ναι τα καφέ ανοιχτά είναι πάντα, ο κόσμος μόνο αυτά έχει ανάγκη. Και τα φαρμακεία. Γέμισε η πόλη φαρμακεία.
Απ' το πρωί είμαι ακίνητος. Σήμερα ήταν ευκαιρία, να ζωγραφίσεις το πορτραίτο μου που λες κάθε φορά. Και να μου αδειάσεις το τασάκι, έτσι μια φορά. Βαριέμαι, όλα τα βαριέμαι. Δίπλα μου έχω τα ερωτικά του Νερούντα, μια σταλίτσα βιβλίο. Εξ' άλλου διαβάζω τόσα ποιήματα στο κινητό που νομίζω πως δεν θέλω άλλα. Άλλοι γράφουν, άλλοι αντιγράφουν, χωρίς ποιήματα δεν προχωράει τίποτα φαίνεται. Δεν τα καταλαβαίνω όλα, αλλά αρκεί που ξέρει ο ποιητής. Κάποιες φορές νοιώθω αργόστροφος, παρηγοριέμαι όμως γιατί δεν είχα ποτέ το χρόνο να εντρυφήσω στα βάθη της ποίησης. Φαντάζομαι πόση ποίηση έχουν διαβάσει όσοι γράφουν ποιήματα!
Στα πόδια μου παίζει ένα γατάκι της γειτονιάς. Κυνηγάει μια σαγιονάρα. Είναι χαριτωμένο, όπως όλα τα γατάκια. Ήρθε πάνω μου, δεν μ' αφήνει να γράψω. Παίξε μαζί μου, λέει. Μπορεί να έχει δίκιο.
Ούτε ειδήσεις άκουσα σήμερα. Αύγουστος μήνας. Κι όμως ο απολογισμός είναι τραγικός.
Φοβάμαι όλα αυτά που συμβαίνουν. Κάτι που μοιάζει με ηφαίστειο
Ας αφήσουμε αυτά για τον Σεπτέμβρη.
Μυρίζω το τριαντάφυλλο στο ποτήρι. Μοσχοβολάει μεσημέρι Αυγούστου.
6 Αυγούστου 2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου