Ξεφόρτωσα όλη τη θλίψη της ζωής μου
Την άφησα σε μια του βράχου κοιλάδα
Τα ρούχα μου όλα πέταξα
Πάνω στην ανοιξιάτικη άμμο
Γυμνός, ολόγυμνος έτρεξα στη γαλάζια θάλασσα
Με μια βαθιά αναπνοή, συνάντησα το βυθό της.
Και Σένα
Σαν Μάης ήταν, του 68
Δεν θυμάμαι
Όταν έπλεα σαν νούφαρο στην επιφάνεια
Και στον ήλιο.
Στάθηκες πάνω μου, μικρό σύννεφο
Τόση χαρά πως θα την άντεχα
Εγώ, ένας καμένος ποιητής
Άλλη χειρολαβή εκείνη την ώρα δεν είχα
Μονάχα απ’ τη δική σου σκιά πιάστηκα
Να λυτρωθώ
Πάλι να ντυθώ της άμμου τα ρούχα
Είχαμε δρόμο ακόμα μπροστά μας.
Ταξιδευτής
22 Απριλίου 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου