Κάθε άνθρωπος που γεννιέται έχει υποχρεώσεις και δικαιώματα. Μια βασική υποχρέωση είναι να λειτουργεί παραγωγικά υπέρ του συνόλου της κοινωνίας. Ένα βασικό δικαίωμα είναι να συναντά μια κοινωνία τέτοια, ώστε να έχει που την κεφαλή κλείνειν. Και τα δυό τα πήρε και τα σήκωσε η φιλελεύθερη ζούγκλα του νεοκαπιταλισμού.
Υπήρχαν πάντα πλούσιοι και φτωχοί, είχε να κάνει περισσότερο με την ιδιοκτησία και τις εμπόλεμες κατακτήσεις. Σήμερα έχει να κάνει με την μαγκιά, το χρηματιστήριο, τα εφέ, τα "έξυπνα επαγγέλματα" και άλλα τέτοια τινά και οι ανισότητες όλο και διευρύνονται ανάμεσα στους πολίτες, αλλά και ανάμεσα των χωρών. Ποτέ στη χώρα μας δεν υπήρχαν τόσοι δικαστές, τόσοι δικηγόροι, τόσες διαφορές αξιακών αρχών. Ποτέ στον κόσμο δεν ξοδεύονταν τόση ενέργεια για τον αόρατο πόλεμο των εξοπλισμών.
Θα περίμενε βέβαια κανείς το αντίθετο, αφού μιλάμε για πολιτισμό, τεχνολογικό, ιδεολογικό και ότι άλλο "σύγχρονο".
Ο άνθρωπος ήταν πάντα και παντού ο ίδιος και τότε και τώρα. Η πρώτη του ανάγκη η επιβίωση. Όταν ο νόμος αυτός δεν ισχύει για όλους αρχίζει ο πόλεμος. Ένας μικρός πόλεμος φέρνει ένα μεγάλο. Ο πόλεμος ήταν και είναι η καταστροφή χωρίς νικητές και ηττημένους. Κανένας πόλεμος μικρός ή μεγάλος δεν γίνεται χωρίς αίτια αλληλοεξόντωσης. Το κυνήγι των εξοπλισμών από μόνο του οδηγεί στο θάνατο, έχουμε λεφτά για όπλα, δεν περισσεύουν για νοσοκομεία. Τεράστια κέρδη στους λίγους, φτώχια στους πολλούς.
Όλα αυτά έχουν ένα κοινό παρονομαστή, τον καταστροφικό καπιταλισμό και την ανθρώπινη απληστία που στηρίζεται. Η μία είδηση πιά είναι πόσα εκατομμύρια αύξησε κάποιος σήμερα την περιουσία του και η διπλανή πόσοι άστεγοι πέθαναν από πείνα. Κανένα όριο προς τα πάνω, συνεχής πίεση προς τα κάτω. Όλα αυτά είναι απολύτως φυσιολογικά για τους θαυμαστές του, φρόντισε βέβαια να αφαιρέσει κάθε αίσθηση δικαιοσύνης, κάθε ανθρώπινο υγιές συναίσθημα, καλιέργησε τον ανηλέητο ανταγωνισμό, την υποκρισία του δήθεν και αν θες στον καπιταλισμό μπορείς να γίνεις πάμπλουτος αρκεί να αρπάξεις τις ευκαιρίες που σου δίνει. Δεν τον αφορά αν η ευκαιρία του ενός είναι ο θάνατος του άλλου, επικαλείται τη ζούγκλα, λέει τσιτάτα όπως το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό, δεν είμαστε όλοι ίσοι και άλλα φαιδρά που χαρακτηρίζουν τον μηχανικό άνθρωπο.
Στον καπιταλισμό δεν χωράει συναίσθημα, αν μιλήσεις για δικαιοσύνη είσαι ρομαντικός, αν σπείρεις βιολογικά είσαι βλάκας, αν είσαι διαφορετικός είσαι για τον καιάδα, αν ατύχησες στους νόμους του θα σε πετάξει στο δρόμο. Είναι κάτι σαν τους ναούς του χρήματος που ασπάζεται, σου δίνουν ένα και ζητάνε δέκα.
Τι κάθομαι και γράφω τώρα; Έκθεση στο γυμνάσιο για να περνάει η ώρα.
Έτσι γίνεται στον καπιταλισμό, τα μισά επαγγέλματα υπάρχουν για να περνάει η ώρα. Φτιάχνει όπλα, παράγει ναρκωτικά, οι μισοί υποπτεύονται τους άλλους μισούς, η τηλεόραση σου λέει πως θα γίνεις πλούσιος χωρίς να δουλεύεις, εκατό εταιρείες την ημέρα σε παίρνουν τηλέφωνο να σου πουν πως θα κερδίσεις, οι κυβερνήσεις προσλαμβάνουν μπάτσους αντί για καθηγητές, για να πάει ο πρωθυπουργός στην ΔΕΘ θέλει 6000 μπάτσους, πέντε δεν φτάνουν.
Το ένα φέρνει το άλλο, φρένο δεν έχει.
Έχουμε όμως δυό λύσεις. Ή να γίνουμε όλοι πλούσιοι όπως μας τάζει πατώντας το κουμπί ή να αυτοκαταστραφεί πριν αποτελειώσει την ανθρωπότητα. Η πρώτη δύσκολη και άχρηστη, η δεύτερη πιθανότερη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου