Η Λίζα είχε τα πρώτα γενέθλια. Της πήγα δώρο έναν κάτασπρο μικρό γάτο. Αν διάβαζε θα της πήγαινα βιβλίο, ως γνωστόν τα ζώα δεν διαβάζουν.
Η Λίζα είναι μεγαλόσωμη, ο γάτος έξι μηνών μικρούλης. Νόμιζα πως ο γατούλης θα φοβόταν τη Λίζα, κι όμως όταν ανασηκώνει την πλάτη η Λίζα κάνει ένα βήμα πίσω.
Μια δύσκολη φιλία ξεκίνησε...
Τα προσωπά τους λάμπουν στον ήλιο του Δεκέμβρη, η Καράβα χιονισμένη, στη Φιλύρα τα γουρούνια απόψε κάνουν αποχαιρετιστήριο πάρτυ, η μεγαλύτερη νύχτα του χειμώνα, το κρύο περονιάζει.
Σήμερα γέλαγα με τα καμώματα του σκύλου και τη γάτας, ανορθόγραφη η ζωή μας, όλα ανάποδα. Ψάχνω μια άκρη, νοερό ταξίδι στο σπίτι του Αι Βασίλη, η ζεστή καρδιά είναι το θαύμα. Έξω όλα είναι παγωμένα κρύσταλα, παραμονεύει ο θάνατος.
Η γάτα τώρα τρέχει να κρυφτεί, ο σκύλος αδιαφορεί, η γάτα ανεβαίνει στο δέντρο, ο σκύλος σκάβει το χώμα, οι ζωές των ζώων, οι ζωές των ανθρώπων.
Δεν πάει άλλο, επιβάλλεται η συμφιλίωση, η μέρα είναι μικρή, η μικρότερη σήμερα.
Απ' αύριο πάλι, η μέρα θα κλέβει ύπουλα τη νύχτα, ο γάτος θα μεγαλώνει, ο σκύλος θα γερνάει, ο κόσμος θα αδειάζει το κίτρινο χρώμα του μίσους.
Μια πορεία χρόνων, ένας κυκλικός χορός, εκείνη την μέρα ο σκύλος αγκαλιά με τη γάτα θα χορεύουν το ταγκό των χριστουγέννων πάνω στα πράσινα μάτια σου.
Ω Θεέ μου τι ομορφιά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου