Το σπίτι ήταν μικρό, ο δρόμος μικρός, η αλάνα μικρή, η μπάλα - η φούσκα του γουρουνιού μικρή, εμείς μικροί.
Οι φωνές μας ήταν μεγάλες, κάθε μέρα πανηγύρι, ήταν οι διακοπές των Χριστουγέννων.
Ο χωματόδρομος γέμιζε κάλαντα, οι τσέπες μας δραχμές, αγοράζαμε μπίλες, το βράδυ παίζαμε πάρτα όλα. Πάρε ένα, βάλε δύο, πάρτα όλα, ένας κερδίζει οι πολλοί χάνουν. Μόνο που χάναμε δεκάρες, εικοσάρες, όλα ήταν αλλιώς.
Η μάνα έσπαζε καρύδια, ο μπακλαβάς είχε ένα γαρύφαλλο στο κέντρο, η γάστρα δίπλα στο σπίτι. Ο Μπιθικώτσης τραγούδαγε, γωνιά γωνιά σε καρτερώ, γωνιά γωνιά σε χάνω.
Τα Χριστούγεννα στο χωριό όλα ήταν λευκά, περπατούσαμε πάνω στο χιόνι, μερικές φορές και πάνω στα σύννεφα, ο δάσκαλος μας έμαθε πως ο Χριστός είχε μπαμπά τον κρίνο και ότι ο Άγιος Βασίλης κατέβαινε απ' την καμινάδα.
Το καμπαναριό ήταν χιονισμένο. Εμείς τραγουδούσαμε χιόνια στο καμπαναριό, τα χέρια μας ξεπάγιαζαν, σε κάθε γωνιά και χιονάνθρωπος. Όλοι οι παιδικοί ήρωες ήταν χιονάνθρωποι, στον χρόνο έλιωσαν.
Πάρε ένα βάλε δύο, στο τέλος τα πήραν όλα. Έμεινε ένα ξεθωριασμένο χαρτί με ξηραμένο αίμα, γεμάτο θάνατο. Άλλοι πέθαναν στα ράντσα, άλλοι πνίγηκαν στη θάλασσα, άλλοι από πείνα. Όσοι ακόμα ζούμε πιστεύουμε στα θαύματα. Πες ότι θες, μόνο γυμνή την αλήθεια μη πεις, τα δόγματα δεν την αντέχουν, ούτε την επιστήμη αντέχουν. Το καλό με το δόγμα είναι ότι καταπίνεται αμάσητο, το κακό με την επιστήμη είναι ότι λέει την αλήθεια.
Στο δρόμο για το αύριο ο Προκρούστης κόβει πόδια και κεφάλια, φέρνει τη ζωή στα μέτρα του. Θάρθει εκείνη η ώρα που η δύναμη του Θησέα θα τον φέρει στα δικά του. Στο ντιβάνι περίσσευε το κεφάλι. Ένα άχρηστο κεφάλι που σπέρνει τον θάνατο, πληρώνεται με το ίδιο νόμισμα.
Αρχημηνιά και αρχηχρονιά, τα παιδιά λένε τα κάλαντα. Οι μεγάλοι τα ξέχασαν από χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου