Αμπαλάζ

Σσστ! Δεν αντέχεται η αλήθεια γυμνή. Μετά έρχονται Χριστούγεννα, ας στολίσουμε και τις λέξεις, πολύχρωμο χαρτί και μια κόκκινη κορδέλα. 

"Κι αν σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές, είναι γιατί τ’ ακούς γλυκύτερα" 

Ας γίνουμε πια όλοι Σεφερικοί, ας μιλάμε ψυθιριστά με την ευγένεια ενός σαβουαρ βιβρ. Σσστ, αρκεί να είμαστε ευγενείς, το τι λέμε ουδεμίαν σημασίαν έχει, ακόμα και αν σωστά είναι τα λόγια μας, ως την πράξη είναι πολλά τα μίλια. Εκείνο το ένα το φάγαμε, αφού ο προυπολογισμός για την υγεία είναι αισθητά μειωμένος. 

Το παγωμένο σπίτι είναι το κοριτσάκι με τα σπίρτα, η φτώχεια ο φτωχούλης του θεού, το ψέμα ο πινόκιο και η ακρίβεια η ακριβή μου Σοφία.  Βιβλία που όλοι διαβάσαμε, συνέβαιναν σε άλλους, συμβαίνουν και σε μας. 

Ο ένας είπε ότι είδε τον παράδεισο, ο άλλος την κόλαση, εγώ έψαχνα τρύπα στον φράχτη να πάω από δω κι απο κει. Βαρεμάρα οι περίκλειστοι τόποι. 

Βρέχει, βρέχει βροχή, σταγόνες βροχής, βροχή του Δεκέμβρη, η βροχή  ανήκει κι αυτή κάπου, η ταυτότητα της βροχής, εσύ φίλε

ανήκεις κάπου,  αν δεν ανήκεις πουθενά είσαι ένας άνθρωπος χωρίς ιδιότητες, κίνδυνος για τη πατρίδα.

"Και να που φτάσαμε εδώ χωρίς αποσκευές", όλα πια είναι εμπόριο, άνθρωποι και γιορτές.

Λίστα, μίλι, πορνό και βάλε.

Το παζάρι της ζωής μας. Το περιτύλιγμα, προσοχή στο αμπαλάζ.