(της νίκης και της ήττας)
Ξοδέψαμε τη ζωή μας στις ουρές
Δεν προλάβαμε το ηλιοβασίλεμα
Πάει η ζωή μας σε άχρηστους υπολογισμούς
Δεν λογαριάσαμε καλά τη νιότη μας, ούτε ένα δέντρο δεν φυτέψαμε ν' ακουμπήσουμε
Ούτε μια φορά δεν περπατήσαμε χέρι χέρι στη βροχή, φοβηθήκαμε μη δακρύσουν τα μάτια μας
Στο κομοδίνο στοιβάζονται αδιάβαστα βιβλία, το χωράφι μας έμεινε χέρσο, τα παιδιά μεγάλωσαν μόνα τους
Γέμισε καπνό το δωμάτιο, ο πόνος τώρα δεν δίνει δικαιώματα, τη μια διάβαζες Μπακούνιν, την άλλη Μπρέχτ
Δεν είμαστε οι μόνοι είπες, κι ο ποιητής άφησε λέει, να περάσει ένα πλατύ ποτάμι μέσα απ' τα δαχτυλά του και δεν ήπιε ούτε μια στάλα. Τώρα βουλιάζουμε στη πέτρα μαζί του
Εκείνοι έστηναν φάκες και μεις σαν τα ποντίκια βλέπαμε το
τυρί.
Ήταν αρκετό για μας ένα τόσο μικρό κομματάκι ζωής;
Ας το παραδεχτούμε, ηττηθήκαμε.
Επαναστάτησαν οι αισθήσεις μας μέσα στις μουσικές του κόσμου, εσύ του Bob Marley κι εγώ του john Lennon
Χαθήκαμε στα ποίηματα, εσύ της Εμιλυ Ντικινσον κι εγώ του Καββαδία
Είδαμε το Εξπρές του Μεσονυκτίου, αλλά και τη Χρυσή Λίμνη, εκείνο το βράδυ
Ξενυχτήσαμε πάνω στις σελίδες του Ντοστογιέφσκι, δοξάσαμε τον Καραγάτση
Τη μια στη Μήλο, την άλλη στο Καστελόριζο, απ' άκρη σ' άκρη όμορφη η Ελλάδα, χορτάσαμε τον ήλιο
Είχες κι αυτή τη λόξα με τις φωτογραφίες, η ζωή είναι εδώ μπροστά μας, οι φωτογραφίες ξεθωριάζουν, πόσος χαμένος χρόνος για μια φωτογραφία. Κι όμως είχες δίκιο.
Ξυπνούσαμε χαράματα να πάμε στη δουλειά, στις συγκεντρώσεις, νομίζαμε
θα αλλάξουμε τον κόσμο
Λες
Είμαστε νικητές
Δεν είχαμε διαφωνίες γιατί ούτε την ήττα, ούτε την νίκη, ξέραμε. Μόνο τη ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου