Παιδικά τραύματα

Στο δρόμο για το σχολείο ήταν ο Λάμπρος. Δέκα μπισκότα χύμα, μία δραχμή. Ο Λάμπρος ήταν το μπακάλικο του χωριού, το καφενείο, ο ΟΤΕ, το Ταχυδρομείο, η ασπρόμαυρη τηλεόραση, παναθηναϊκος- ερυθρός αστέρας 3-0.

Στο σχολείο ήταν ο δάσκαλος, μας περίμενε με τη βέργα στο χέρι. Ήταν συγχρονισμένος με το κλίμα, πατρίδα, οικογένεια, θρησκεία. Η Ελλάδα ζούσε τις πληγές της και ο δάσκαλος έβλεπε το ξύλο βνήκε απ' τον παράδεισο.  Στα γόνατα με τις ώρες, ήταν η τιμωρία γιατί δεν είπες καλά το πάτερ ημών την Κυριακή στην εκκλησία. Ο παππάς, ο δάσκαλος και ο αγροφύλακας ήταν οι αρχές του χωριού. Ασκούσαν εξουσία σε τριάντα αγροτόσπιτα. Ο παπάς και ο αγροφύλακας φορούσαν καπέλα, ο δάσκαλος είχε τουφέκι, σκότωνε πουλιά, λαγούς και τους μαθητές στο ξύλο. Οι χωριανοί έδιναν αυγά και κότες στο δάσκαλο, γιατί μάθαινε τα παιδιά τους γράμματα.  Το σχολείο έχει πειθαρχία έλεγαν, στο στρατό την πειθαρχία την ανέλαβε ο Ιωαννίδης. Η Ελλάδα τότε ήταν μια πειθαρχημένη χώρα. Όσοι δεν άντεχαν την τόση πειθαρχία εξορίζονταν, όπως ο τώρα Πρωθυπουργός της Ελλάδας, ο μικρότερος πολιτικός κρατούμενος μόλις 6 μηνών, πέρασε τα έξι πρώτα χρόνια της ζωής του στήν εξορία, γιατί γελάτε κύριοι, γιατί γελάτε; 

Η γλώσσα του χωριού ήταν τα χωριάτικα, ντόμπρα, συμπυκνωμένη γλώσσα. Ο δάσκαλος μας μάθαινε την καθαρεύουσα, πρώτα μάθαμε το "πιστόν φίλον εν κινδύνοις γιγνώσκεις" και  αργότερα τη δημοτική.  Ο Ράλης κήδεψε την καθαρεύουσα τότε και λύθηκε ο γλωσσοδέτης. Αργότερα έγινε ένα χρόνο Πρωθυπουργός, επειδή δεν ήθελε Οουυ. Το '81 βγήκε το Πασοκ επειδή δεν ήθελε τις βάσεις του Νατο και ο Ράλης τις ήθελε. Βέβαια οι βάσεις είναι ακόμα εδώ, σε κάποια φάση καταργήθηκαν οι βάσεις στις πανελλήνιες, αλλά τις επανέφερε η νέαδημοκρατία μας, γιατί χωρίς βάσεις δεν μπορεί λέει, είναι στον αέρα. Και οι βάσεις ιδεολογία είναι ρε... 

Μια νύχτα ξυπνήσαμε στις 3 το πρωΐ και πήγαμε στο Λάμπρο να δούμε τον Παναθηναικό με την Νάσιοναλ, από το Μοντεβίδεο. Ο Λάμπρος ήταν κλειστός. Εμείς βρίζαμε τον Λάμπρο, όπως βρίζουν στα γήπεδα και φώναζαμε Πάο Ολέ, αλλά το Μοντεβίδεο ήταν μακριά να ακουστούμε. Ο Παναθηναικός έχασε. Ποτέ δεν έμαθα αν εκείνη τη νύχτα η τηλεόραση έδειξε τον αγώνα.