Ηλιόλουστες μέρες ενός βαρύ, χειμώνα θανάτου
Μέρες βαριές, παραπλανητικές, μέρες σκάρτες δένουν τον χρόνο
Μεταξωτές κορυφογραμμές τυλίγουν τον ορίζοντα
Γυμνά τα δέντρα προσεύχονται στην Άνοιξη
Ουρές ανθρώπων στα πεζοδρόμια τεστάρουν τη ζωή
Μόνο τα ζώα δεν πήραν είδηση, ερωτροπούν ανέμελα στα λιβάδια
Υπάρχει σχέδιο άριστο, θα φέρουν τη ζωή στα μέτρα τους, οι νεκροί αριθμοί στη στατιστική τους θα είναι άριστοι στο τέλος
Ω τι ωραία ξεκίνησε ο χρόνος, ω τι μεγάλη έκπτωση στη ζωή, πιά θα μπορεί ο κάθε φτωχός να κάνει ένα μοριακό, τόσο καημό που τόχαμε, ο κόσμος ξεχύθηκε στους δρόμους φωνάζοντας μπράβο, μπράβο, μπράβο..
Κάθε φορά που χτυπάει πένθιμα η καμπάνα τρομάζω, για ποιόν χτυπάει η καμπάνα, η ήλιος γέρνει στον Κόζιακα, τα φύλλα στις ελιές χρυσίζουν
Μία φέτα το φεγγάρι, ένα γύρω η πληγή, νάρχεσαι πρωί και βράδυ στη μικρή μου τη ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου