Γυμνά τα δέντρα περιμένουν την άνοιξη, πήρε η μέρα. Συνηθίσαμε αστόχαστοι τον χειμώνα, παλίμψηστο η ζωή μας, αβέβαιη η πορεία μας, παραμονεύει ο θάνατος. Μείναμε μόνοι μας στη γη.
Ένα γεμάτο χλωμό φεγγάρι περιγελά τον δρόμο μας.
Που πάτε;
Περπατάμε, αχ φεγγάρι μου, αν δεν ήσουν κι εσύ, η νύχτα θα ήταν μόνο νύχτα.
Φώτα νέον, γυαλιστερές οθόνες, κοφτερές λαμαρίνες η πόλη, σε τούτη εδώ την έρημο είσαι η παρηγοριά.
Μετράμε τους φίλους, τους συγγενείς, λείπουν όλοι απόψε.
Αχ φεγγάρι μου, η νύχτα είναι μόνο νύχτα. Ένας ένας, έφυγαν όλοι, μείναμε μόνοι στη γη.
Εσύ κι εγώ
Εσύ χλωμό
Εγώ νεκρός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου