"Τα σύκα, σύκα και η σκάφη, σκάφη" Δεν με νοιάζει ο λόγος να είναι στρογγυλεμένος, να είναι αρεστός και στους μεν και στους δε, η μισή αλήθεια είναι ψέμα, όπως και η τεχνητή ευγένεια πίσω από τις μάσκες της υποκρισίας. Ούτε τι θέλει να πει ο ποιητής πίσω απο επιτεδευμένες λέξεις, ανάλαφρες ιστορίες προς τέρψιν της στιγμής. Ο καθένας έχει την ιστορία του, αυτή δεν αλλάζει και δεν ανταλλάσσεται, δεν χρωστάω σε κανέναν, δικαιούμαι και απαιτώ από το κράτος δίκαιους κανόνες, να μπορώ να δημιουργήσω, να ονειρευτώ, να μείνω στη χώρα που γεννήθηκα και μεγάλωσα".
Ήταν οργισμένος, απογοητευμένος, τα πτυχία κορνίζα στο δωμάτιο, έφτασε τα τριάντα και, ακόμα ψάχνεται, όλοι του λένε φύγε, αυτός αγαπάει τον τόπο του, εδώ θέλει να δώσει την ψυχή του.
Φεύγουν πολλοί, δουλειές με καλά λεφτά, στην εμπορική Ευρώπη, όλα ταχει ο μπακτσές, πολυεθνικές σαν τα μανιτάρια, τράπεζες σαν τα γαιδουράγκαθα, το χρώμα του χρήματος δεν έχει ούτε συναίσθημα, ούτε πατρίδα.
Ο Ηλίας σπούδασε Νομική, δεν την θεώρησε επιστήμη, απάτη του φάνηκε, πήγε μετά φιλολογία. Των θεωρητικών σπουδών και των ιδεατών ονείρων σε μια τεχνοκρατούμενη εποχή δίχως ιδανικά, χωρίς πυξίδα. Συζητούσαμε για βιβλία, για ποιήματα, για έναν καλύτερο κόσμο. Ήταν παδί τότε στα δεκάξι.
- Τι την ήθελες τη φιλολογία, χιλιάδες στην ουρά, που ποντάρουν αυτά τα παιδιά, παρά μόνο στην παραπαιδεία, πόσα ιδιαίτερα, μόνο στη χώρα μας γίνονται αυτά. Πουθενά αλλού, κάθε γωνιά και φροντιστήριο.
Μετά χαθήκαμε, βρεθήκαμε τυχαία σήμερα στο cafe παραμύθι.
Είναι η γενιά που την πλήρωσε, την πληρώνει και θα την πληρώνει. Είδε τη η χώρα να καταστρέφεται, σήμερα βλέπει εκείνους που την κατέστρεψαν να την κυβερνάν ξανά.
Να φύγω ή να μείνω, τι λες, με ρώτησε στο τέλος.
Τι να του πεις;
Να ζεις ή να μη ζεις;
Την ώρα του αποχεραιτισμού, ακουγόταν ο Άμλετ της Σελήνης του Μικρούτσικου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου