Ας είναι μια κόκκινη καρδούλα, να συμπυκνώνει την τιμή και την αγάπη των φίλων, ένα ευχαριστώ αλληλοκατανόησης όσων υποφέρουμε, όσων νομίζουμε πως δεν συμβάλλουμε στη βία του κόσμου. Είμαστε όλοι παιδιά της φύσης, - όχι όλοι, το μόνο χρέος μας να προστατεύουμε κάθε άνθρωπο, κάθε ζώο, κάθε φυσικό ον, τα πουλιά και τη θάλασσα. Ο κόσμος βρίσκεται σε επικίνδυνη στροφή, το φυσικό του μέλλον αργοπεθαίνει, η βία τρομάζει. Οι συνεργοί πανηγυρίζουν για την ιλιγγιώδη ταχύτητα της καταστροφής, μετά προσφέρουν ένα πιάτο φαΐ ανήμερα τα Χριστούγεννα, να εξιλεωθούν στα μάτια της φτώχειας, της πείνας, της αδικίας, της ανεργίας και το κακό συναπάντημα της αθλιότητας. Φαίνεται στις οθόνες, πως τις υπόλοιπες μέρες δεν υπάρχουν άστεγοι, ούτε θάνατος. Ω τι συγκίνηση, ω τι ανθρωπιά! Καμία ευχή δεν μπορεί να αλλάξει τη ζωή, όταν δεν γίνεται η ίδια ζωή για όλους.
Ότι σπείρουμε θα θερίσουμε, έλεγαν οι παλιοί. Αυτό ισχύει, αρακά έσπειρα, αρακάς φύτρωσε. Μόνο που ο αρακάς δεν είναι ευχή, θέλει πολύ δουλειά και σύμμαχο τη φύση. Ούτε πολιτική φλυαρία των ανομολόγητων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου