Σίγουρη επένδυση

Διαβάζω καταθλιπτικά κείμενα, συναντώ εμένα. 

Ακούω ειδήσεις, τρομάζω τη λογική των σαλονιών. 

Ναρκωτικά, όπλα, σκάνδαλα, εμπόριο σάρκας, επενδύσεις σε καζίνα, πόνος για τα ρεβεγιόν των πλουσίων.  Μια υπέρκομψη κυρία αγωνιά για το ντύσιμο της Πρωτοχρονιάς. Ένας ανέμελος άνθρωπος φλυαρεί δίχως να πει μια πρόταση ζωής. Έστω μια λέξη, να τη θυμάμαι. Φρου φρου κι αρώματα η εξάρτηση με ότι γυαλίζει. Πανάκριβο χόμπυ να το φτάσουν οι ακόλουθοι. Αγώνας  ζωής. Οι περισσότεροι δεν προλαβαίνουν. Πεθαίνουν με τον ξερό μισθό τους. 

Ανασαίνω τη μοναξιά μου, βαθύ πηγάδι. Ο ήλιος απλώνεται στο χωράφι, ζω ακόμα. Ο σκύλος έφαγε και λαγοκοιμάται. Ένας ποιητής γράφει ποιήματα, το  μεσημέρι των Χριστουγέννων θα τ' απαγγείλει στην παρέα του. Όλοι θα χειροκροτήσουν. Ο κόσμος βέβαια δεν θα αλλάξει ξαφνικά, αλλά ίσως μια μέρα, όταν τα ποιήματα κατακτήσουν τη γη. 

Μετά όλοι θα ευχηθούνε να περάσει αυτός ο ιός, να επανέλθουμε στην άριστη κανονικότητα, ο καθένας να πάει εκεί που ανήκει. Ο άστεγος στο χαρτοκούτι του, ο πλούσιος στη Μύκονο, ο εργαζόμενος να πληρώσει το κομμένο ρεύμα, ο άνεργος στην κατάθλιψη, ο έχων βόλτα στο Harrods, ο Ψαριανός στην Ελληνική λύση, τα κανάλια να ασχοληθούν ξανα με τους χολυγουντιανούς αστέρες, το χρηματιστήριο να κάνει τσιχλόφουσκες, η Κεραμέως να φορέσει τα καλά της, ο Πρωθυπουργός να πανηγυρίζει πως νίκησε ακόμα και τον κορονοιο. Επιτέλους θα μπορω να κάνω κι εγώ την επένδυση στα μινκ που σχεδίαζα, οι κυρίες δεν θα πάψουν ποτέ να φοράνε γούνα. Σίγουρη επένδυση.