2 Ιουλ 2015

Ότι συμβαίνει έπρεπε να συμβεί


Αποκοιμηθήκαμε με ψέματα και παραμύθια
Με ανοχές και ενοχές πορευτήκαμε μέσα στη νύχτα του χρόνου
Όταν ξυπνήσαμε το πρωί
Είδαμε τα παιδιά μας να λείπουν
Το σπίτι μας άδειο
Με παραμορφωμένα πρόσωπα γλείφαμε την πληγή μας
Άφριζαν οι δυνάστες μας για τις συντάξεις των γερόντων μας
Ένα άλλο παιδί δεν ήθελε να γεννηθεί σε τούτο τον τόπο
Έρημη χώρα ο εφιάλτης
Καταϊδρωμένο από τα σπλάχνα μας έβγαινε ένα μεγάλο ΟΧΙ
Ένας ατέλειωτος λυγμός γιατί.


Κωστής Ταξιδεύων
2 Ιουλίου 2015

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου