Μια χώρα συνταξιούχων με όποια συμφωνία δεν έχει μέλλον

Αν το ''κοίτα τη δουλειά σου, να τα’χεις καλά με όλους’’ είναι αναξιοπρεπής για σκεπτόμενο άνθρωπο στάση ζωής, το να σωπαίνεις μπροστά στο μέλλον ζωής ή θανάτου μιας ολόκληρης κοινωνίας είναι τιποτένιο.
Αν άλλα σκέπτεσαι, αν άλλα λες και άλλα κάνεις είναι παραλογισμός, το να λες ωμά ''Δεν με νοιάζει πόσοι είναι άνεργοι, πόσοι φτωχοί, πόσοι ανασφάλιστοι, αν απομείναμε χώρα συνταξιούχων’’ είναι κυνισμός ανθρωποειδούς.
Και αν πέντε χρόνια δεν κατάλαβες τίποτα, είσαι τουλάχιστον πρόβατο.
Βέβαια όλα αυτά δεν είναι ακριβώς έτσι σε έναν οικονομικίστικο κόσμο, δίχως άλλες άξιες παρά την κατανάλωση. Σ’ έναν κόσμο που το σύνθημα είναι ο θάνατος σου η ζωή μου. Η δημοκρατία, η αλληλεγγύη(όχι η φιλανθρωπία της αναξιοπρέπειας), η ισονομία, η δικαιοσύνη παρ’όλες τις μεγαλόστομες ευχές κατάντησαν στον καπιταλιστικό κόσμο είδος εν ανεπάρκεια.
Είμαστε πέντε χρόνια κάτω από την μπότα του ζυγού και της εξαθλίωσης, κάποιοι οδήγησαν τη χώρα εδώ, είμαστε σχεδόν ένα πτώμα. Δεν περιμένουμε αυτό να το καταλάβουν όσοι κερδίζουν απάνθρωπα από αυτή την κατάσταση, αλλά τουλάχιστον ας το καταλάβουν όσοι δεν έχουν να χάσουν τίποτα εκτός από την ανεργία τους, τη φτώχεια και την εξαθλίωση. Αυτοί είναι οι πολλοί. Αυτοί που λυμαίνονται από τους λίγους φραγκοσυλλέκτες του πλούτου.
Αυτό σημαίνει ότι με μια τεράστια συμμετοχή του λαού στην αντίσταση, δεν θα είχαμε να φοβηθούμε τίποτα από τα κοράκια που τρώνε τις σάρκες μιας ολόκληρης χώρας εδώ και χρόνια.
Φτάσαμε εδώ μέσα από ένα οργανωμένο σχέδιο, ήταν και τότε φανερό, - όταν ξεκίναγε η υπερκαταναλωτική Ελλάδα να φουντώνει. Τώρα κοιτάζοντας πίσω είναι ολοφάνερο.
Θα μείνουμε σκλάβοι ή θα πούμε το μεγάλο όχι;
Μετράνε στις τηλεοράσεις οι βολεμένοι τι θα γίνει με τα λεφτά τους.
Εμείς το μόνο που έχουμε να μετρήσουμε είναι τι θα γίνει με τις ζωές μας. Και περισσότερο των παιδιών μας. Αυτοί εξόρισαν τους νέους μας στην Ευρώπη, εμείς θέλουμε να μπορέσουν τα παιδιά μας να παραμείνουν στον τόπο που γεννήθηκαν.
Μια χώρα συνταξιούχων με όποια συμφωνία δεν έχει μέλλον.

Κωστής Ταξιδεύων
30 Ιουνίου 2015