Η ζωή είναι αλλού.

Κανένας από μας δεν γνωρίζει πια που οδηγούμαστε. Η τελευταία ελπίδα, για μια άλλη πολιτική (έστω υπέρ των αδύνατων οικονομικά) ξεθώριασε. Ακούς πια άχρωμες λέξεις, άνοστες, κενές από περιεχόμενο. Τα λόγια τα μεγάλα ήταν πολύ μικρά για να σηκώσουν το αδιέξοδο ενός λαού. Ενός λαού που δεν είναι έτοιμος για καμία ρήξη. Και μια κυβέρνηση που απορροφήθηκε μέσα σ’ ένα εξάμηνο από την γλύκα της εξουσίας. Είναι ανάξιο λόγου να συγκρίνουμε τον δρόμο που έδειχνε πριν τις εκλογές με το μετά. Και όλα αυτά για το καλό μας. Για το καλό μας εργάζονται όλοι τελικά. Εκτός από μας που ακολουθούμε τους σωτήρες.
Πέρασε η ζωή μας με θεωρίες και όνειρα. Ενθουσιαστήκαμε και απογοητευτήκαμε.
Η ζωή είναι αλλού. Κι αυτό είναι άλλη κουβέντα. Σίγουρα δεν είναι της οικονομίας και της πολιτικής που εγκλωβίζεται στην οικονομία.
Ένα μνημόνιο ακόμα δεν θα είμαι εγώ που θα το υλοποιήσω, έλεγε ο Πρωθυπουργός πριν το δημοψήφισμα.
Έναν αργό θάνατο στα σκοτεινά καμαρίνια της οικονομικής πολιτικής δεν τον αντέχω άλλο Αλέξη.
Καλό καλοκαίρι στο βουνό και στη θάλασσα.
Αφήστε τους να παραμιλάνε μόνοι τους στα τετράγωνα τραπέζια τους και τις τρίγωνες τράπεζες.
Η ζωή είναι κύκλος και έχουμε χρέος να ζήσουμε. Για αυτό γεννηθήκαμε. Για την αθωότητα μιας ελιάς που μεγαλώνει στον ήλιο.

Κωστής Ταξιδεύων
Τετάρτη 29 Ιουλίου 2015