Φανταστείτε να μην είχε ανοίξει και η ΕΡΤ;

Αυτοί που οδήγησαν την Ελλάδα ως εδώ, συνεχίζουν ακάθεκτοι να ζητούν την πλήρη καταστροφή μας.
Διαστρεβλώνουν τα πάντα.
Υφαίνουν σενάρια ανατροπής της κυβέρνησης επειδή τόλμησε να πει ΟΧΙ στην τελική παράδοση. Χρησιμοποιούν απροκάλυπτα όλα τα όπλα εκβιασμού που διαθέτουν.
Δεν αντέχουν τη δημοκρατική έκφραση, ονειρεύονται πάλι τα ματ και τα χημικά.
Ούτε μια φορά δεν απάντησαν αν δέχονται την πρόταση των δανειστών χωρίς ταυτόχρονη αναπτυξιακή πολιτική και οριστική αναδιάρθωση του χρέους. Υποκρύπτουν έντεχνα αυτή την ΄΄λεπτομέρεια’’ η οποία θα καθορίσει το όποιο μέλλον της χώρας.
Τα χρηματοοικονομικά κανάλια μέσα στον πανικό τους ξεγυμνώθηκαν πέρα για πέρα. Από τα ντουλάπια ανασύρονται καταδικασμένοι στη συνείδηση του λαού και κάνουν δηλώσεις υπέρ του Ναι, π. χ Καραμανλής junior, ρουβάδες, τρουβάδες, ψινάκιδες και σκυλάκιδες.
Το ερώτημα είναι πεντακάθαρο, δεχόμαστε ή όχι το τελεσίγραφο των μέτρων, δίχως ταυτόχρονη χρηματοδότηση και διακανονισμό του χρέους. Και αντί να συζητάνε την ουσία του ερωτήματος συζητάνε πως θα ρίξουν την κυβέρνηση.
Τι σημαίνει ένα ενδεχόμενο όχι; Ότι σήμαινε και της Ιρλανδίας παλιότερα.
Αν και όλοι ξέραμε και ξέρουμε ότι τα πέντε χρόνια δεν τελείωσαν εδώ, τουλάχιστον να βρεθούμε μέσα στην ελπίδα ξανά.
Ένα πισωγύρισμα στη μαύρη πενταετία της καταστροφής θα ήταν το οριστικό τέλος της Ελλάδας.
Ο μόνος αξιοπρεπής Ευρωπαϊκός δρόμος πια, έτσι όπως μας έχουν εγκλωβίσει με τους απανωτούς εκβιασμούς της οικονομικής εξουσίας, είναι ο δρόμος του ΟΧΙ στην υποδούλωση για πάντα.
Ας σοβαρευτούμε πριν είναι αργά. Το Ναι δεν είναι ναι στην Ευρώπη, το ναι είναι ναι στην υποδούλωση για χρόνια με μέτρα χωρίς προοπτική.
Επειδή χρωστάμε δεν σημαίνει ότι θα εξοντώσουν έναν λαό. Ένας λαός υπόδουλος ποτέ δεν θα αναστηθεί. Με τι κουράγιο να δουλέψει; Αν φύγουν και οι εναπομείναντες νέοι, ποιος;
Έχουμε σκεφτεί πόσοι ακόμα σκέφτονται να φύγουν από τη χώρα; Αυτές οι ουρές των συνταξιούχων που βλέπουμε στις τράπεζες μπορεί να είναι νοσταλγία αν περάσει η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος.
Θα μείνουμε έρμαια του Πρετεντέρη και του Μπογδάνου, του Άδωνη και του Βορίδη, του Σταύρου και του παρασταύρου;
ΟΧΙ, θέλουμε τις ζωές μας πίσω.
Ο αγώνας μη γελιόμαστε, είναι αυτών που δεν έχουν που την κεφαλή κλείνει και των εχόντων που εκμεταλλεύονται την κατάσταση για κερδοσκοπία.
Ένα Ναι οδηγεί τη χώρα σε επώδυνη περιπέτεια. Εκλογές και επαναφορά στο αμαρτωλό παρελθόν.
Ένα OXI στηρίζει την αξιοπρεπή πορεία της χώρας μας μες την Ευρώπη. Αυτής της Ευρώπης που θα αλλάξει θέλει δεν θέλει κάτω από την πίεση των λαών.
Όταν ακούμε κάποιον να μας μιλάει, ας αναρωτιόμαστε τι έκανε για να μη φτάσει η χώρα ως εδώ και ποια είναι η οικονομική του θέση. Αν τολμήσει και μιλήσει ο κύριος στην ουρά για στήριξη του ΟΧΙ θα φάει σπρώξιμο από το Μεγακάναλο.
Αν κάποιος νόμισε από μας ότι ο δρόμος για μια άλλη κοινωνία είναι εύκολος, κακώς νόμισε. Και ο Τσίπρας έπρεπε νωρίτερα να αναμετρηθεί με ότι συμβαίνει τώρα.
Φανταστείτε να μην είχε ανοίξει και η ΕΡΤ;


Κωστής Ταξιδεύων
3 Ιουλίου 2015